Poniatów (Wałbrzych)
50°47′55″N 16°18′38″E/50,798611 16,310556| część miasta Wałbrzycha | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Data założenia |
XIII w. |
| W granicach Wałbrzycha |
1 stycznia 1951[1] |
| SIMC |
983764 |
| Wysokość |
ok. 385–435 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-307 |
| Tablice rejestracyjne |
DB |
Położenie na mapie Wałbrzycha  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
| 50°47′55″N 16°18′38″E/50,798611 16,310556
| |
Poniatów (niem. Seitendorf[2]) – dawna wieś, od 1 stycznia 1951[3] dzielnica w granicach Wałbrzycha w jego płn.-wsch. części, nad rzeką Poniatówką. Ciągnie się na długości ok. 4 km, na wysokości ok. 385 - 435 m n.p.m.[4].
W latach 1945–54 stanowił gromadę w gminie Szczawienko[5]. 1 stycznia 1951 włączony do Wałbrzycha[1].
Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnicę Poniatów zamieszkuje 2032 osób[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według niepewnych źródeł w 1203 roku książę śląski Henryk I Brodaty oddał we władanie Poniatów opactwu cystersów w Lubiążu. Inna wersja podaje, że wieś została założona na polecenie Brodatego przez kolonistów niemieckich w 1220. Pewne źródła o istnieniu Poniatowa pochodzą z roku 1337. W roku tym, książę Bolko II Mały potwierdził, że wieś leży w obrębie prawa mili Świebodzic. Przyjmuje się, że wieś założył niejaki Sybotho, który otrzymał tę osadę w 1342 roku od księcia Bolka II.
Właściciele wsi[edytuj | edytuj kod]
Właścicielami wsi byli między innymi: w 1367 r. Nicolaus de Ottendorf, w 1368 r. Peter Czedlicz, od 1374 roku właściciel zamku Grodno Reyntsche Schafa (Schoffa), od 1408 roku rodzina von Czettritz.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest gotycki kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa z XIV wieku i później przebudowywany[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
- ↑ Sudety Środkowe.część zachodnia.Okolice Wałbrzycha: mapa; skala 1:40 000: wyd. PLAN; Jelenia Góra;2003r.; ISBN 83-88049-31-3 Mapa
- ↑ Mapa powiatu Wałbrzych z 29 XII 1948 r.
- ↑ Liczba mieszkańców dzielnic Wałbrzycha | Nasz Wałbrzych - niezależny portal miejski [online], nasz.walbrzych.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 187. [dostęp 2013-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński: Sudety. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1996, s. 175. ISBN 83-7079-677-X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów: Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, t. 10, pod red. M. Staffy, wyd. I-BIS, Wrocław 2005.
- Sudety Środkowe. Część zachodnia. Okolice Wałbrzycha: mapa; skala 1:40 000: wyd. PLAN; Jelenia Góra; 2003r.; ISBN 83-88049-31-3
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Części miasta wg TERYT | |
|---|---|
| Dzielnice |
