Pontyfik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pontyfik (od łac. pontifex, dosł. budowniczy mostów[1]) – w starożytnym Rzymie członek najwyższego kolegium kapłanów czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego i związanych z nimi aktów państwowych.

Pontyfikowie sporządzali kalendarz, wyznaczali daty świąt i terminy procesowe dies fasti). W skład kolegium wchodzili m.in. flamenowie i westalki.[potrzebny przypis] Przewodniczył im Pontifex Maximus. Mieli oni „budować mosty”, czyli łączyć to, co ziemskie z tym, co boskie.

Termin pontifex maximus został potem przeniesiony na cesarzy rzymskich, a jeszcze później na papieży (przechodząc też do współczesnych języków, np. ang. pontiff). Od tego terminu pochodzi pontyfikat, czyli okres sprawowania urzędu przez papieża.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia historyczna świata. T. II. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 395. ISBN 83-85909-54-0.