
Poplusz Wielki
![]() | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Wysokość lustra |
137,8 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
12,5 ha |
Położenie na mapie gminy Olsztynek ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego ![]() | |
![]() |
Poplusz Wielki (lub Poplusz[1][2]) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[3].
Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jezioro leży na Pojezierzu Olsztyńskim, natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Puszcz Mazurskich[4], w dorzeczu Marózka–Łyna–Pregoła. Znajduje się około 10 km w kierunku południowo-wschodnim od Olsztynka, około 1 km na północ od Swaderek. Od strony północnej wpada ciek wodny łączący akwen z Jeziorem Plusznym Wielkim, wypływa natomiast na południu kierując wody do rzeki Marózki[1].
Zbiornik wodny leży w otoczeniu lasów, na południu i zachodzie również częściowo podmokłe łąki. Linia brzegowa rozwinięta. Brzegi w większości płaskie, na północy wysokie. Ławica przybrzeżna piaszczysto-mulista, dno muliste[1].
Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do linowo-szczupakowych[1].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Pluszne w zlewni rzeki Łyna – nr 8[2].
Morfometria[edytuj | edytuj kod]
Według danych uzyskanych poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt, powierzchnia zbiornika wodnego to 12,5 ha. Lustro wody znajduje się na wysokości 137,8 m n.p.m.[5]
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. szczupak, leszcz, lin, węgorz, okoń i płoć[1].
Obszar jeziora leży na terenie specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 Ostoja Napiwodzko-Ramucka (PLH280052) o łącznej powierzchni 32 612,78 ha[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski: Jeziora okolic Olsztyna. Przewodnik wędkarski (1 bis). Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999, s. 131–132. ISBN 83-87506-46-X. OCLC 749652601.
- ↑ a b Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-01-01].
- ↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 2: Wody stojące. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, s. 276. ISBN 83-239-9607-5. OCLC 749337950.
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- ↑ Adam Choiński: Katalog Jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 389. ISBN 83-232-1732-7. OCLC 169954726.
- ↑ Dz.U. z 2018 r. poz. 1447