Port przeładunkowy paliw płynnych we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Port Przeładunkowy Paliw Płynnych
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Typ portu

śródlądowy

Data powstania

1923 (przystańnabrzeże)
1931–1934 (port rzeczny)

Adres bosmanatu

Wrocław, ul. Betonowa (ob. ul. Marco Polo)

Liczba nabrzeży

1

Długość nabrzeży

143 m

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej znajduje się punkt z opisem „Port Przeładunkowy Paliw Płynnych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Port Przeładunkowy Paliw Płynnych”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Port Przeładunkowy Paliw Płynnych”
Ziemia51°06′40″N 17°06′58″E/51,111111 17,116111

Port przeładunkowy paliw płynnych, port paliwowy – dawny rzeczny port przeładunkowy położony przy Kanale Żeglugowym, około 350 m przed mostami Bolesława Chrobrego[1], we Wrocławiu, na osiedlu Swojczyce. W miejscu, w którym zlokalizowano nabrzeże, w ciągu kanału wodnego znajduje się basen portowy[a]. Zlokalizowany jest na prawym jego brzegu. Port oddalony jest od bazy paliw około 500 m[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początkowo, począwszy od budowy bazy magazynowej paliw płynnych, istniała w tym miejscu przystań, oparta o istniejące nabrzeże. W latach 1931–1934 port przebudowano i rozbudowano. W ramach robót hydrotechnicznych wykonano nabrzeże w postaci ściany stalowej oraz wydzielono akwen, o długości 74,5 m i szerokości 11,5 m, mieszczący jedną barkę. Powstała także odpowiednia infrastruktura portowa, w tym przede wszystkim przepompownia[b] paliw. Istniała tu także bocznica kolejowa zakończona obrotnicą[1].

Po drugiej wojnie światowej baza wraz z portem przejęta została przez wrocławski oddział Centrali Produktów Naftowych (CPN). Następnie zrezygnowano z transportu wodnego paliw. W 1970, a później 1979, powstały projekty przystosowania portu na potrzeby nabrzeża wyładunkowego i redy postojowej barek dla składnic węgla, lecz ostatecznie z nich zrezygnowano[1].

Nabrzeże wykonane jest jako konstrukcja stalowa z grodzic typu Larsena i ma długości 143 m. Ściana oddzielająca basen portowy od kanału, wykonana również ze stalowych grodzic, ma długość 74,50 m[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. niewielkie, prawostronne poszerzenie kanału, z oddzieleniem wąskiego akwenu od kanału stalową ścianką
  2. pompa tłokowa napędzana silnikiem elektrycznym

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Fundacja Otwartego Muzeum Techniki, Wrocław 2007, Budowle hydrotechniczne Wrocławskiego Węzła Wodnego. [dostęp 2009-11-20]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]