Przejdź do zawartości

Port lotniczy Berlin-Schönefeld

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Port lotniczy Berlin-Schönefeld
Flughafen Berlin-Schönefeld
Ilustracja
Budynek portu
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Berlin

Typ

cywilne

Zarządca

Flughafen Berlin Brandenburg GmbH

Data otwarcia

15 października 1934

Data zamknięcia

25 października 2020

Kod IATA

SXF

Kod ICAO

EDDB

Wysokość

47 m n.p.m.

Statystyki ruchu (2017[1])
Liczba pasażerów

12 865 312

Cargo

9293 t

Liczba operacji

101 301

Drogi startowe
Kierunek 07L/25R:

asfalt, 3000 m

Położenie na mapie Berlina
Mapa konturowa Berlina, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „SXF”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „SXF”
Ziemia52°22′43″N 13°31′14″E/52,378611 13,520556
Strona internetowa
Zdjęcie satelitarne portu

Port lotniczy Berlin-Schönefeld (Flughafen Berlin-Schönefeld) – były międzynarodowy i krajowy port lotniczy w Niemczech, położony 18 km na południe od centrum Berlina, w gminie Schönefeld.

Do 1990 centralny port lotniczy NRD.

Po otwarciu portu lotniczego Berlin-Brandenburg, który przejął cały ruch lotniczy do Berlina, dawne lotnisko Berlin-Schönefeld zostało oznaczone jako Terminal 5 lotniska Berlin-Brandenburg.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lotnisko Schönefeld zostało otwarte w dniu 15 października 1934 jako miejsce dla fabryki samolotów Henschel. Pod koniec II wojny światowej, zostało tu zbudowanych ponad 14 000 samolotów. W dniu 22 kwietnia 1945 roku lotnisko zostało zajęte przez wojska radzieckie, a obiekty budowlane zdemontowane lub wysadzone. Pod koniec 1947 roku, połączenie kolejowe z lotniskiem zostało naprawione i były w tym miejscu budowane i naprawiane maszyny rolnicze. W 1946 roku radzieckie siły powietrzne przeniesiono z Johannisthal na Schönefeld, w tym cywilną linię lotniczą Aerofłot. W 1947 roku radziecka administracja wojskowa w Niemczech zatwierdziła budowę w tym miejscu lotniska cywilnego.

W latach 1947–1990, lotnisko Schönefeld było kilkakrotnie przemianowane i w końcu stało się głównym lotniskiem NRD (Zentralflughafen).

Postanowienia umowy Czterech Mocarstw po II wojnie światowej wprowadziły zakaz udziału niemieckich przewoźników w transporcie lotniczym do Berlina, gdzie dostęp był ograniczony dla amerykańskich, brytyjskich, francuskich i radzieckich linii lotniczych. Lotnisko Schönefeld znajdowało się poza granicami miasta Berlin. Ograniczenie to tutaj nie obowiązywało. Samoloty przewoźnika NRD Interflug mogły korzystać z lotniska Schönefeld, ale zachodnioniemieckiej Lufthansa odmówiono dostępu do lotnisk Tegel i Tempelhof.

Linie lotnicze i połączenia

[edytuj | edytuj kod]

Przed zamknięciem jako niezależne lotnisko Schönefeld było obsługiwane głównie przez tanich przewoźników i przewoźników czarterowych, przy czym najwięcej kierunków oferowały easyJet, Ryanair, Condor i Wizz Air. Na lotnisku nie odbywał się żaden ruch długodystansowy, ale obsługiwano kilkadziesiąt tras do europejskich ośrodków metropolitarnych i ośrodków wypoczynkowych w regionie Morza Śródziemnego. Tylko kilku starszych przewoźników wolało Schönefeld od lotniska Tegel, w szczególności Aeroflot, El Al i Egypt Air.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Welcome to BER [online], berlin-airport.de [dostęp 2024-04-25] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]