
Port lotniczy Berlin-Schönefeld
Port lotniczy Berlin-Schönefeld Flughafen Berlin-Schönefeld | |||
![]() Budynek portu | |||
Państwo | ![]() | ||
Miejscowość | Berlin | ||
Typ | cywilne | ||
Właściciel | Berlin Airports | ||
Kod IATA | SXF | ||
Kod ICAO | EDDB | ||
Wysokość | 47 m n.p.m. | ||
Statystyki ruchu (2017), źródło | |||
Liczba pasażerów | 12 865 312 | ||
Cargo | 9293 t | ||
Liczba operacji | 101 301 | ||
Drogi startowe | |||
| |||
![]() |
Port lotniczy Berlin-Schönefeld (Flughafen Berlin-Schönefeld ) – międzynarodowy i krajowy port lotniczy Niemiec, położony 18 km na południe od centrum Berlina, w gminie Schönefeld. Do 1990 centralny port lotniczy NRD. W 2010 obsłużył około 7,3 mln pasażerów. W jego bezpośrednim sąsiedztwie trwa budowa portu lotniczego Berlin-Brandenburg, który docelowo ma przejąć cały ruch lotniczy do Berlina. Według wstępnych planów otwarcie nowego lotniska miało nastąpić w 2012 roku, obecnie przewiduje się, że nastąpi to najwcześniej w 2019 roku[1][2].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Lotnisko Schönefeld zostało otwarte w dniu 15 października 1934 jako miejsce dla fabryki samolotów Henschel. Pod koniec II wojny światowej, zostało tu zbudowanych ponad 14 000 samolotów. W dniu 22 kwietnia 1945 roku lotnisko zostało zajęte przez wojska radzieckie, a obiekty budowlane zdemontowane lub wysadzone. Pod koniec 1947 roku, połączenie kolejowe z lotniskiem zostało naprawione i były w tym miejscu budowane i naprawiane maszyny rolnicze. W 1946 roku radzieckie siły powietrzne przeniesiono z Johannisthal na Schönefeld, w tym cywilną linię lotniczą Aerofłot. W 1947 roku radziecka administracja wojskowa w Niemczech zatwierdziła budowę w tym miejscu lotniska cywilnego.
W latach 1947-1990, lotnisko Schönefeld było kilkakrotnie przemianowane i w końcu stało się głównym lotniskiem NRD (Zentralflughafen).
Postanowienia umowy Czterech Mocarstw po II wojnie światowej wprowadziły zakaz udziału niemieckich przewoźników w transporcie lotniczym do Berlina, gdzie dostęp był ograniczony dla amerykańskich, brytyjskich, francuskich i radzieckich linii lotniczych. Lotnisko Schönefeld znajdowało się poza granicami miasta Berlin. Ograniczenie to tutaj nie obowiązywało. Samoloty przewoźnika NRD Interflug mogły korzystać z lotniska Schönefeld, ale zachodnioniemieckiej Lufthansa odmówiono dostępu do lotnisk Tegel i Tempelhof.
Linie lotnicze i połączenia[edytuj | edytuj kod]
Terminal A[edytuj | edytuj kod]
Terminal B[edytuj | edytuj kod]
Linia lotnicza | Kierunek |
---|---|
easyJet | |
Razem: 33 kierunki w 12 krajach |
Terminal C[edytuj | edytuj kod]
Linia lotnicza | Kierunek |
---|---|
Arkia Israel Airlines | |
El Al Israel Airlines | |
Israir Airlines | |
Sun D'or | |
Razem: 1 kierunek w 1 kraju |
Terminal D[edytuj | edytuj kod]
Linia lotnicza | Kierunek |
---|---|
Condor Airlines | |
Germanwings |
|
SunExpress | |
Razem: 25 kierunków w 12 krajach |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Das muss alles passieren damit der BER eröffnet wird (niem.).
- ↑ "Der BER kann erst 2019 starten" [dostęp 2017-11-08] .
- ↑ a b UBM (UK) Ltd. 2018, Ryanair W18 network additions, „Routesonline” [dostęp 2018-10-08] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- www.berlin-airport.de (pol.). [dostęp 19 maja 2017].