Port lotniczy Berlin-Schönefeld
52°22′43″N 13°31′14″E/52,378611 13,520556.jpg) Budynek portu | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Typ |
cywilne | ||
| Zarządca | |||
| Data otwarcia |
15 października 1934 | ||
| Data zamknięcia |
25 października 2020 | ||
| Kod IATA |
SXF | ||
| Kod ICAO |
EDDB | ||
| Wysokość |
47 m n.p.m. | ||
| Statystyki ruchu (2017[1]) | |||
| Liczba pasażerów |
12 865 312 | ||
| Cargo |
9293 t | ||
| Liczba operacji |
101 301 | ||
| Drogi startowe | |||
| |||
Położenie na mapie Berlina  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
| 52°22′43″N 13°31′14″E/52,378611 13,520556
| |||
| Strona internetowa | |||
Port lotniczy Berlin-Schönefeld (ⓘFlughafen Berlin-Schönefeld) – były międzynarodowy i krajowy port lotniczy w Niemczech, położony 18 km na południe od centrum Berlina, w gminie Schönefeld.
Do 1990 centralny port lotniczy NRD.
Po otwarciu portu lotniczego Berlin-Brandenburg, który przejął cały ruch lotniczy do Berlina, dawne lotnisko Berlin-Schönefeld zostało oznaczone jako Terminal 5 lotniska Berlin-Brandenburg.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Lotnisko Schönefeld zostało otwarte w dniu 15 października 1934 jako miejsce dla fabryki samolotów Henschel. Pod koniec II wojny światowej, zostało tu zbudowanych ponad 14 000 samolotów. W dniu 22 kwietnia 1945 roku lotnisko zostało zajęte przez wojska radzieckie, a obiekty budowlane zdemontowane lub wysadzone. Pod koniec 1947 roku, połączenie kolejowe z lotniskiem zostało naprawione i były w tym miejscu budowane i naprawiane maszyny rolnicze. W 1946 roku radzieckie siły powietrzne przeniesiono z Johannisthal na Schönefeld, w tym cywilną linię lotniczą Aerofłot. W 1947 roku radziecka administracja wojskowa w Niemczech zatwierdziła budowę w tym miejscu lotniska cywilnego.
W latach 1947–1990, lotnisko Schönefeld było kilkakrotnie przemianowane i w końcu stało się głównym lotniskiem NRD (Zentralflughafen).
Postanowienia umowy Czterech Mocarstw po II wojnie światowej wprowadziły zakaz udziału niemieckich przewoźników w transporcie lotniczym do Berlina, gdzie dostęp był ograniczony dla amerykańskich, brytyjskich, francuskich i radzieckich linii lotniczych. Lotnisko Schönefeld znajdowało się poza granicami miasta Berlin. Ograniczenie to tutaj nie obowiązywało. Samoloty przewoźnika NRD Interflug mogły korzystać z lotniska Schönefeld, ale zachodnioniemieckiej Lufthansa odmówiono dostępu do lotnisk Tegel i Tempelhof.
Linie lotnicze i połączenia[edytuj | edytuj kod]
Przed zamknięciem jako niezależne lotnisko Schönefeld było obsługiwane głównie przez tanich przewoźników i przewoźników czarterowych, przy czym najwięcej kierunków oferowały easyJet, Ryanair, Condor i Wizz Air. Na lotnisku nie odbywał się żaden ruch długodystansowy, ale obsługiwano kilkadziesiąt tras do europejskich ośrodków metropolitarnych i ośrodków wypoczynkowych w regionie Morza Śródziemnego. Tylko kilku starszych przewoźników wolało Schönefeld od lotniska Tegel, w szczególności Aeroflot, El Al i Egypt Air.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- www.berlin-airport.de. [dostęp 2017-05-19]. (pol.).
