Portal:Śródziemie/Wydarzenia Śródziemia/paź
(2941 – 2942 TE, daty dzienne według Kalendarza Shire’u dla którego są to lata 1341 – 1342)
(zobacz źródła)
9 października 2941 Kompania Thorina Dębowej Tarczy opuszcza Esgaroth. Na łodziach mieszkańców miasta płyną w stronę celu swej wyprawy, Samotnej Góry. Część ich sprzętu jest wieziona na kucach, brzegiem Długiego Jeziora.
12 października 2941 Thorin z kompanami ląduje na zachodnim brzegu rzeki, gdzie dołączają do nich kuce. Żaden z mieszkańców Esgaroth, który towarzyszył krasnoludom, nie decyduje się, by zostać razem z nimi, wszyscy ruszają w drogę powrotną do swego miasta.
Podróżnicy konno ruszają w stronę Samotnej Góry, pozostawiwszy część zapasów i sprzętu nad rzeką.
13 października 2941 Kompania dociera do Góry i rozbija obóz opodal jednej z jej ostróg, zakończonej Kruczym Wzgórzem. Bilbo, Balin, Fíli i Kíli udają się na zwiady – obserwują ruiny Dale i Główną Bramę Ereboru, po czym wracają do obozowiska. Poza hobbitem większość towarzyszy Thorina upada na duchu.
14 października 2941 krasnoludowie, namówieni przez Bilba, przenoszą obóz pod zachodnią stronę Góry i rozpoczynają poszukiwania tajemnych drzwi.
19 października 2941 Bilbo odkrywa ścieżkę wiodącą prowadzącą na szczyt południowego grzbietu Góry. Wędruje nią, wraz z Fílim i Kílim, aż dociera do półki skalnej ponad obozem, a następnie do ukrytej niszy, gdzie jak się domyśla znajdują się ukryte drzwi. Wieczorem cała trójka wraca do obozowiska i informuje resztę kompanii o dokonanym odkryciu.
20 października 2941 kompania przenosi się z częścią sprzętu i zapasów do odkrytej niszy. W starym obozie, wraz z resztą rzeczy, pozostają Bombur i Bofur.
Przez następne dni kompani Thorina bezskutecznie próbują odkryć i otworzyć tajemne drzwi. Ponownie upadają na duchu, lecz nie opuszczają niszy.
30 października 2941 Dzień Durina – ostatni promień słońca odsłania ukrytą dziurę od klucza do sekretnych drzwi, a z pomocą Bilba Thorin otwiera je na czas.
Hobbit, niewidzialny dzięki Pierścieniowi, zapuszcza się w głąb tunelu i dociera do najniższej sali, gdzie natrafia na skarby krasnoludów i śpiącego na nich Smauga. Udaje mu się zabrać ze sobą dwuręczny puchar, po czym rusza z powrotem do kompanii.
(3001 – 3021 TE, daty dzienne według Kalendarza Shire’u dla którego są to lata 1401 – 1421)
1 października 3018 pięciu Czarnych Jeźdźców przybywa z zachodu i z wściekłym galopem przejeżdża przez Bree, wzbudzając popłoch wśród mieszkańców. Gandalf Szary rusza w ślad za nimi gościńcem.
Obieżyświat i hobbici wędrują przez las Chetwood, kierując się na wschód.
2 października 3018 Aragorn i hobbici opuszczają las. Wędrują następnie przez pustkowie i docierają do Komarowych Bagnisk.
3 października 3018 przed zachodem słońca Gandalf dociera do Wichrowego Czubu, gdzie natrafia na Czarnych Jeźdźców. Ci wpierw cofają się przed Czarodziejem, lecz po zmroku atakują go. W ciągu nocy trwa walka na wzgórzu.
Obieżyświat i hobbiści przemierzają Komarowe Bagniska. Podczas nocnego postoju, Frodo, jak i Aragorn widzą na wschodzie błyski. Nie zdają sobie sprawy, iż trwa walka Gandalfa z Nazgûlami.
4 października 3018 o świcie Gandalf wymyka się ze wzgórza i rusza na północ. Czterech Czarnych Jeźdźców rusza w ślad za nim. W ten lub któryś z następnych dni zaprzestają pościgu. Ruszają w stronę brodu Bruinen, a czarodziej puszcza wolno Cienistogrzywego, dalszą drogę do Rivendell przemierzając pieszo.
Frodo z towarzyszami opuszcza bagniska, docierając do terenów wyżynnych. Wędrowcy z oddali widzą Wichrowe Wzgórza, a po krótkiej naradzie, ruszają w ich stronę, zamierzając dotrzeć do Wichrowego Czubu.
5 października 3018 wędrowcy przez cały dzień maszerują i o zmierzchu docierają do podnóży Wichrowych Wzgórz.
6 października 3018 wędrowcy, idąc wzdłuż wzgórz w kierunku południowym, docierają do Wichrowego Czubu. Aragorn, Frodo i Merry wchodzą na jego szczyt, między ruiny wieży, gdzie natrafiają na ślady walki Gandalfa. Obserwują okolicę i zauważają pięciu Czarnych Jeźdźców na gościńcu.
Nie mając innego wyjścia pozostają na noc pod wzgórzem. W kotlinie na zachodnim ramieniu Wichrowego Czubu rozbijają obóz. W nocy następuje atak pięciu Czarnych Jeźdźców – Frodo zakłada Pierścień na palec i zostaje zraniony nożem Morgulu przez Wodza Nazgûli, zaraz potem napastnicy wycofują się.
7 października 3018 Aragorn, jeszcze w nocy, próbuje śledzić poczynania Czarnych Jeźdźców. Po brzasku opatruje ranę Froda, korzystając z odnalezionych liści athelasu i swojej uzdrowicielskiej mocy, nie jest jednak w stanie wyleczyć hobbita. Wędrowcy opuszczają okolice Wichrowego Czubu, umieszczając rannego na kucu. Przekraczają gościniec i zapuszczają się w bezdroża po jego południowej stronie.
8 października 3018 hobbici i Obieżyświat wędrują na wschód, kierując się do Rivendell.
9 października 3018 Glorfindel wyrusza z Rivendell, wysłany przez Elronda, jak paru innych domowników, na poszukiwania Froda. Elf konno podąża na zachód, wzdłuż gościńca.
Aragorn i hobbici kontynuują wędrówkę.
10 października 3018 wędrowcy dalej zmierzają bezdrożami na wschód.
11 października 3018 Glorfindel dociera do Ostatniego Mostu na Mitheithel. Przepędza stamtąd trzech Czarnych Jeźdźców, a ścigając ich, natrafia na jeszcze dwóch, którzy na jego widok ruszają ku południu. Elf usiłuje odnaleźć ślady wędrowców.
Pod koniec dnia Aragorn zmienia kierunek marszu i prowadzi hobbitów na północny wschód, w stronę Ostatniego Mostu.
12 października 3018 ciąg dalszy wędrówki Froda i jego towarzyszy. Podczas marszu z grzbietu wzgórza widzą gościniec i rzeki Mitheithel oraz Bruinen.
13 października 3018 rankiem Obieżyświat i hobbici docierają do Ostatniego Mostu, na którym znajdują beryl, kamień elfów (pozostawiony przez Glorfindela jako znak bezpieczeństwa). Wędrowcy przechodzą na drugi brzeg rzeki i ruszają na północ, porzucając gościniec.
14 października 3018 wędrowcy, idąc w nierównym terenie, pełnym powalonych pni i rumowisk skalnych, wolno zmierzają na północ.
15 października 3018 hobbici z Aragornem wędrują dalej. Pogoda ulega pogorszeniu, przez prawie cały dzień pada deszcz. Opady uniemożliwiają wędrowcom rozpalenie ogniska podczas popasu.
16 października 3018 wędrowcy dalej maszerują w deszczu. Nie mogąc sforsować wysokich i stromych wzgórz muszą dalej zmierzać na północ. Na noc zatrzymują się w płytkiej jaskini, dającej niewiele ochrony przed deszczem. Stan Froda pogarsza się, coraz bardziej doskwiera mu rana.
Glorfindel w pobliżu Ostatniego Mostu natrafia na ślady wędrowców.
17 października 3018 deszcz przestaje padać, a Obieżyświat wypuszcza się na zwiady. Przekonuje się, że zaszedł z hobbitami zbyt daleko na północ. Zaczyna prowadzić wędrowców na południowy wschód, w stronę brodu Bruinen. W ciągu tego dnia maszerują między wzgórzami, a następnie mozolnie wspinają się na jedno z nich, aż do zmroku. Noc spędzają na grzebiecie wzgórza, stan Froda nie ulega poprawie.
18 października 3018 wędrowcy ruszają w dalszą drogę. Schodzą ze wzgórz i odnajdują starą, lecz dogodną ścieżkę. Maszerując nią, znajdują w lesie opuszczoną jaskinię trolli, a na pobliskiej polanie trzy skamieniałe stwory z tej rasy (te, które pojmały kompanię Thorina Dębowej Tarczy, uratowaną tylko dzięki podstępowi Gandalfa).
Po odpoczynku wędrują dalej i przed zmrokiem docierają do gościńca. Maszerując nim spotykają Glorfindela. Elf, wykorzystując swoją moc, nieco łagodzi ból w ranie Froda, po czym sadza go na swym koniu. Wędrowcy ruszają w dalszą drogę.
Gandalf, po pieszej wędrówce wzdłuż Mitheithel, przez Ettenmoors i dalej na południe, dociera do Rivendell.
19 października 3018 o świcie, po całonocnym marszu, wędrowcy zatrzymują się na odpoczynek. Po kilku godzinach ruszają w dalszą drogę, prowadzeni przez Glorfindela. Maszerują tak przez cały dzień, nocą zaś odpoczywają.
20 października 3018 wędrowcy o poranku znów podejmują forsowny marsz w stronę brodu Bruinen. Docierają w jego pobliże późnym wieczorem i wówczas pojawia się za nimi pięciu Czarnych Jeźdźców. Wędrowcy uciekają przed nimi, a Glorfindel rozkazuje rumakowi przenieść Froda na drugi brzeg rzeki. Koń z hobbitem pędzi w stronę brodu, umykając pościgowi, jak i czterem jeźdźcom usiłującym zabiec mu drogę. Frodo przeprawia się przez rzekę. W ślad za nim podąża Wódz Nazgûlów i dwóch jeźdźców, lecz zostają pochłonięci przez wody Bruinen, wzburzone dzięki mocy Elronda. Posługując się ogniem Glorfindel, Aragorn i hobbici wpędzają pozostałych Czarnych Jeźdźców w kipiel – giną ich rumaki, a Upiory tracą widzialną postać.
Frodo traci przytomność, więc elfowie zanoszą go do Rivendell, gdzie Elrond zaczyna leczyć hobbita.
21–22 października 3018 nieprzytomny Frodo jest leczony przez Elronda w Rivendell. W ciągu tych dni, jak i następnych, czuwają u jego łóżka Sam, Bilbo i Gandalf.
23 października 3018 wieczorem Elrond usuwa odłamek noża Morgulu z rany Froda, uleczając hobbita.
24 października 3018 rankiem Frodo odzyskuje przytomność i rozmawia z Gandalfem o swojej podróży do Rivendell. Wciąż osłabiony hobbit następnie zasypia i budzi się dopiero wieczorem. Spotyka się z Samem, Merrym, Pippinem i Gandalfem, po czym wszyscy udają się na ucztę, wyprawioną z okazji przybycia Froda do Rivendell i jego powrotu do zdrowia. Uczestniczy w niej Elrond, Arwena i Glorfindel oraz liczni domownicy pana Imladris i goszczący tam przybysze z innych stron. Frodo długo gawędzi z jednym z nich – krasnoludem Glóinem, ongiś członkiem drużyny Thorina Dębowej Tarczy.
W tym czasie Aragorn spotyka się z Elladanem i Elrohirem, synami Elronda, którzy przynieśli wieści z zakończonej niespodziewanie wyprawy.
Po uczcie jej uczestnicy przechodzą do Sali Kominkowej, gdzie Frodo spotyka się z Bilbem, którego nie widział od siedemnastu lat. Hobbici długo rozmawiają, aż dołącza do nich Aragorn. Następnie Frodo, wraz z resztą osób obecnych na sali, słucha poematu Bilba poświęconego Eärendilowi.
Frodo i Bilbo opuszczają salę i do późna rozmawiają ze sobą.
Wieczorem do Rivendell dociera Boromir, po długiej, pieszej wędrówce od Tharbadu.
25 października 3018 rankiem tego dnia rozpoczyna się Wielka Narada, w której uczestniczą Elrond i jego doradcy, Gandalf, Bilbo, Frodo i Aragorn oraz przybysze z różnych stron – Glóin z synem Gimlim, Galdor z Szarych Przystani, Legolas z Mrocznej Puszczy i Boromir. Siedząc w ukryciu, obradom przysłuchuje się nie zaproszony Sam.
Uczestnicy narady dyskutują o bieżących wydarzeniach i poznają historię Pierścieni Władzy. Gandalf przedstawia dowody, które potwierdzają słuszność uznania klejnotu Froda za Jedyny Pierścień Saurona i opowiada zgromadzonym o zdradzie Sarumana.
Zebrani rozważają co zrobić z Pierścieniem. Odrzucone zostają pomysły ukrycia go, wrzucenia do morza, jak również, proponowane przez Boromira, wykorzystanie klejnotu do walki z Sauronem. Przeważa zdanie Elronda, iż należy zniszczyć Pierścień w ogniu Góry Przeznaczenia, w Mordorze.
W południe Frodo oznajmia, iż podejmie się tego zadania. Sam ujawnia swoją obecność, obiecując iść z Frodem, na co przystają zebrani.
Później hobbici naradzają się w swoim gronie nad tym, kto jeszcze ruszy na wyprawę.
W ten i następne dni wyruszają z Rivendell zwiadowcy, którzy mają za zadanie ustalić, co stało się z Czarnymi Jeźdźcami i przepatrzyć okoliczne tereny. Część z nich zapuszcza się daleko, zatem Frodo z przyjaciółmi przebywa w Ostatnim Przyjaznym Domu do czasu ich powrotu, w połowie grudnia.
3 października 3019 Sam i Frodo zgadzają się, iż należy opuścić Rivendell i wracać do Shire’u.
4 października 3019 Frodo, podczas rozmowy z Elrondem, postanawia, iż wyjedzie z przyjaciółmi następnego dnia. Gandalf Biały oznajmia mu, że będzie im towarzyszył co najmniej do Bree.
Wieczorem Frodo, Sam, Merry i Pippin żegnają się z Bilbem. Sędziwy hobbit obdarza iż różnymi upominkami, przekazuje także Frodowi napisane przez siebie książki oraz liczne notatki, zaczątek Czerwonej Księgi.
5 października 3019 hobbici i Gandalf opuszczają Rivendell, żegnani przez Elronda i jego domowników. Powoli podróżują na zachód.
6 października 3019 Wędrowcy przeprawiają się przez bród Bruinen, Frodo odczuwa nawrót bólu w ranie, otrzymanej rok wcześniej z rąk Wodza Nazgûlów.
7 października 3019 wieczorem ból w ranie Froda ustępuje. Przez następne dni przyjaciele powoli jadą gościńcem, często odpoczywając po drodze i ciesząc się piękną pogodą.
(**)23 października 3019 o zmroku, w trakcie podróży, wędrowcy mijają Wichrowy Czub. Frodo nakłania ich do przyspieszenia jazdy, nie chcąc nawet patrzeć na wzgórze. Nocą następuje pogorszenie pogody, zaczyna padać deszcz i wiać ostry wiatr.
28 października 3019 wieczorem Wędrowcy docierają do Bree i zatrzymują się w gospodzie „Pod Rozbrykanym Kucykiem”. Po kolacji, do późna rozmawiają z Barlimanem Butterburem. Opowiadają mu o wydarzeniach na południu i upadku Saurona, zaś gospodarz relacjonuje im przebieg zadrażnień i starć z włóczęgami, do jakich doszło w przeciągu roku. Okazuje się też, iż Bill, kucyk puszczony wolno przez Drużynę Pierścienia u ścian Morii, szczęśliwie dotarł do Bree.
29 października 3019 przyjaciele cały dzień spędzają w gospodzie. Wieczorem spotykają się z licznymi mieszkańcami miasteczka i opowiadają im o swoich przygodach.
30 października 3019 wczesnym rankiem wędrowcy opuszczają Bree, serdecznie żegnani przez mieszkańców. Zabierają ze sobą Billa i jadą prosto w stronę Shire’u.
Przy Kurhanach Gandalf żegna się z hobbitami, po czym rusza odwiedzić Toma Bombadila.
Czterej przyjaciele po zmroku docierają do mostu na Brandywinie, który okazuje się zamknięty. Rozpoznani przez hobbitów, dowiadują się, że Lotho rządzi w Shire, ogłosiwszy się Wodzem. Merry zmusza Billa Ferny’ego, niegodziwca wygnanego z Bree, do otwarcia bramy i przepędza go. Przyjaciele na noc zatrzymują się w kordegardzie strażników, pokrótce dowiadując się od nich o nowych porządkach.
Po zakończeniu Wojny o Pierścień
6 października 3020 Frodo choruje od rany, zadanej dwa lata wcześniej, nożem Morgulu. Następnego dnia wraca jednak do zdrowia.
6 października 3021 Merry, Pippin i Sam, wracając z Szarych Przystani, docierają do Shire. Udają się do swoich domów – Meriadok i Peregrin do Bucklandu, a Sam do Bag End.
4 października 2 TE Bitwa na polach Gladden: orkowie znienacka atakują oddział Isildura i niszczą go. Zaledwie trzech Dúnedainów uchodzi z życiem. Sam Isildur, niewidzialny dzięki Pierścieniowi, ucieka, lecz gdy przepływa Anduinę, klejnot zsuwa mu się z palca, a orkowie zabijają go strzałami z łuków. Jedyny Pierścień przepada w wodach Wielkiej Rzeki na prawie dwa i pół tysiąca lat.