Portal:Białoruś

Nauki ścisłe i przyrodnicze • Geografia • Nauki społeczne i humanistyczne • Społeczeństwo • Kultura • Historia • Religia • Sport • Technika • Polska

Od 1991 roku Białoruś jest suwerenną republiką w Europie Wschodniej. Graniczy z Litwą, Łotwą, Polską, Rosją
i Ukrainą. Jest członkiem założycielem ONZ, WNP, EaWG, ZBiR i OBWE. Swój początek Białorusini wywodzą
od plemion Krywiczów, Dregowiczów i Radymiczów i odwołują się do tradycji Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Witaj w portalu poświęconym Białorusi

Czy wiesz…

…co oznaczały czarne wstążki na fladze biało-czerwono-białej?

…jakie były założenia polityki białorutenizcji?
…że w latach 90. jedno z chadeckich zjednoczeń dążyło do zharmonizowanej przemiany struktur byłego ZSRR w Chrześcijańską Wspólnotę Narodów?
…dlaczego działacze Białoruskiej Partii Niepodległościowej poszli na współpracę z III Rzeszą?
…kiedy rozpoczęła prace Ambasada RP w Mińsku?
…jak historyk Ihar Lalkou określił Białoruską Partię Agrarną?
…która naukowa instytucja organizowała w międzywojniu „środy literackie”?

Historia

Białoruska Obrona Krajowa - Białoruska Rewolucyjna Gromada - Białoruska Republika Ludowa - Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka - Bitwa pod Grunwaldem - Bitwa pod Orszą (1514) - Dregowicze - Historia Białorusi - Kronika Bychowca - Krywicze - Księstwo połockie - Księstwo smoleńskie - Księstwo Turowskie - Kuropaty - Lisowczycy - Litewsko-Białoruska Socjalistyczna Republika Rad - Łacińska diecezja mińska 1798-1869 - Nasza Niwa - Pogoń - Powstanie słuckie - Radymicze - Towarzystwo Filomatyczne - Unia brzeska - Unia lubelska - Unia w Krewie - Wielkie Księstwo Litewskie - Związek Rosji i Białorusi

Język i literatura

List do Obuchowicza – satyra polityczna autorstwa Cypriana Kamuniaki, napisana w formie listu w 1655 roku, zabytek literatury białoruskiej. Powodem do powstania utworu była porażka w 1654 roku z rąk wojsk rosyjskich, jaką poniósł garnizon smoleński pod dowództwem wojewody Filipa Obuchowicza. Satyra ma formę listu do wojewody od jego przyjaciela, jest protestem patriotycznie nastawionej części szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego przeciwko polityce kolonizacji i polonizacji ziem ruskich.

Więcej informacji na ten temat..

Tematy związane z językiem białoruskim:

Al-kitaby - Białorutenistyka - Literatura białoruska - Łacinka białoruska - Mowa Iwana Mieleszki - Nasza Niwa - Sowietskaja Biełorussija - Taraszkiewica - Trasianka - Zwiazda

Kultura i nauka

Kultura:

Bulba - Dziady - Festiwal Białoruskiej Pieśni i Poezji "Mołodeczno 2009" - Festiwal Piosenki Polskiej w Witebsku - Lawonicha - Miński Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny - Ręcznik wyszywany - Słowiański Bazar - Słucki zbrojny czyn - Solidarni z Białorusią - Wodzenie kusta

Instytucje:

Akademia Połocka - Białoruski Instytut Gospodarki i Kultury - Białoruski Uniwersytet Państwowy - Białoruskie Towarzystwo Naukowe - Narodowa Akademia Nauk Białorusi - Muzeum Białoruskie w Wilnie - Towarzystwo Szkoły Białoruskiej

Przedstawiciele:

Anton Łuckiewicz - Hienadź Hruszawy - Iwan Łuckiewicz - Jakub Kołas - Jan Czeczot - Janka Bryl - Janka Kupała - Maciej Kawęczyński - Marc Chagall - Mroja - N.R.M. - Wasil Bykau - Władysław Syrokomla

Ilustracja

Wyróżniony artykuł

Łacińska diecezja mińska – jednostka terytorialna Kościoła rzymskokatolickiego ze stolicą w Mińsku. Została powołana ukazem carskim 28 kwietnia 1798 roku i zatwierdzona przez Stolicę Apostolską dekretem z 29 lipca 1798 roku. Diecezja mińska została utworzona na terenach dzisiejszej Białorusi, podległych w XIX wieku Cesarstwu Rosyjskiemu. Struktury diecezji mińskiej tworzyło w 1798 roku 10 dekanatów, 95 parafii, 61 filii, 120 kaplic, 36 klasztorów męskich i 5 żeńskich. Wraz z diecezją zostało także utworzone seminarium i kapituła. Pierwszym biskupem został Jakub Ignacy Dederko. Na katedrę przeznaczono kościół pojezuicki. Proces rozwoju diecezji trwał do roku 1832. W 1842 roku, wraz z reformą administracyjną w Cesarstwie Rosyjskim, zmianie uległy granice diecezji. Spowodowało to zmniejszenie administracji diecezjalnej, która od tej pory systematycznie kurczyła się, aż do ostatecznej likwidacji diecezji w roku 1869. Na skutek represji po powstaniu styczniowym zamknięto wiele kościołów, inne zamieniono na cerkwie. Znacznie spadła liczba parafii. Diecezja została skasowana w roku 1869. Tereny, nad którymi sprawowała opiekę, włączono z powrotem do diecezji wileńskiej.

Geografia