Postawa ludyczna
Postawa ludyczna – psychologiczne nastawienie, wymagane od graczy grających w grę[1]. Polega ono na dobrowolnej akceptacji reguł gry.
Termin ten został wprowadzony przez filozofa Bernarda Suitsa w książce Konik Polny. Gry, życie i utopia (The Grasshopper: Games, Life and Utopia). Postawa ludyczna jest składnikiem przedstawionej w tej książce definicji grania w gry:
Grać w grę to próbować osiągnąć pewien określony stan rzeczy [cel przedludyczny], używając tylko środków dozwolonych przez
reguły [środki ludyczne], które zabraniają użycia bardziej skutecznych na rzecz mniej skutecznych środków [reguły konstytutywne] i które akceptuje się tylko dlatego, że umożliwiają taką czynność
[postawa ludyczna].[2]
Suits proponuje także skróconą postać tej definicji: granie w gry to dobrowolna próba pokonania niekoniecznych przeszkód[2]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Salen, Katie; Zimmerman, Eric: Rules of Play: Game Design Fundamentals. MIT Press, 2003, s. 97–99. ISBN 0-262-24045-9.
- ↑ a b Suits, Bernard: Konik Polny. Gry, życie i utopia. Filip Kobiela (tłum.). Warszawa: Aletheia, 2016, s. 64. ISBN 978-83-65680-04-4.