Povilas Lukšys (żołnierz)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
litewska wojna o niepodległość |
| Odznaczenia | |
| |
Povilas Lukšys (ur. 21 sierpnia 1886 roku w Kozakach, obok Surwiliszek, zm. 8 lutego 1919 roku w pobliżu wsi Taučiūnai) – pierwszy żołnierz niepodległej Litwy poległy w walkach o ojczyznę. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Krzyża Pogoni (1923).
Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Po utworzeniu Republiki Litewskiej zorganizował grupę ochotników z okolic Kiejdan. Wraz z nią stanął do obrony kraju przed inwazją bolszewicką. Zginął podczas wymiany ognia w pobliżu wsi Taučiūnai, będąc pierwszym żołnierzem litewskim, który zginął w walce o kraj. Został pochowany w Kownie.
W 1929 roku wystawiono mu pomnik według projektu Vytautasa Landsbergisa-Žemkalnisa. Pomnik stał do 1962 roku, kiedy to komuniści rozebrali go, a miejsce po nim obsiali burakami. W 1989 roku w tamtym miejscu ustawiono krzyż, a w 1993 roku – nowy pomnik.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Povilas Lukšys (1886). Visuotinė lietuvių enciklopedija, T. XIII (Leo-Magazyn). V.: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2008.