Powłoczniczek gładki
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
powłoczniczek gładki |
| Nazwa systematyczna | |
| Cylindrobasidium laeve (Pers.) Chamuris Mycotaxon 20(2): 587 (1984) | |
.jpg)
.jpg)
Powłoczniczek gładki (Cylindrobasidium laeve (Pers.) Chamuris) – gatunek grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cylindrobasidium, Physalacriaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Corticium laeve. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1984 r. George Peter Chamuris, przenosząc go do rodzaju Cylindrobasidium[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
- Athelia pellicularis (P. Karst.) Donk 1957
- Cladoderris minima Berk. & Broome 1878
- Corticium laeve Pers. 1794
- Corticium pelliculare (P. Karst.) P. Karst. 1889
- Hypochnus laevis (Pers.) Bonord. 1851
- Kneiffia laevis (Pers.) Bres. 1903
- Stereum minimum (Berk. & Broome) Lloyd 1913
- Terana laevis (Pers.) Kuntze 1891
- Thelephora laevis Ehrh. ex Willd. 1787
- Thelephora laevis (Pers.) Pers. 1801
Według polskich autorów synonimem Cylindrobasidium laevis jest także C. evolvens (Fr.) Jülich[3].
Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 2003 r, wcześniej w polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także jako płaskosz gładki, powłocznik gładki, i zadrzak okrągły[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jednoroczny, o mniej więcej okrągławym kształcie, rozpostarty lub rozpostarto-odgięty (na pionowym podłożu odgięciu ulega jego górny brzeg). Ma grubość ok. 1 mm, jest miękki, błoniasty. Górna, odgięta od podłoża powierzchnia jest drobno owłosiona, biała i strefowana. Hymenofor gładki lub brodawkowany, koncentrycznie lub promieniście popękany, początkowo biały, potem kremowy[4].
- Cechy mikroskopowe;
System strzępkowy monomityczny. Strzępki cienkościenne, lub nieznacznie grubościenne, ze sprzążkami i żółtymi, kulistymi kroplami oleju. W hymenium występują ostre hyfidy (czasami nazywane cystydiolami), niekiedy wystające ponad hymenium. Mają grubość 5-8 μm. Podstawki o kształcie od wąskowrzecionowatego do cylindrycznego, cienkościenne, o rozmiarach 40–50 × 5–6 μm, 4-zarodnikowe, ze sprzążką w nasadzie. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do gruszkowatego i rozmiarach 8–10 × 4–5 μm, gładkie, cienkościenne, szkliste, bezbarwne, zwykle zlepione w grupy po 2–4 szt[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Opisano stanowiska tego gatunku w Ameryce Północnej i Europie[5]. W Polsce jest bardzo pospolity[3].
Występuje w różnego rodzaju lasach, zaroślach, parkach, ogrodach, poboczach dróg, na pniach i gałęziach drzew liściastych. Stwierdzono występowanie na następujących gatunkach i rodzajach drzew: klony, kasztanowiec zwyczajny, olchy, brzoza brodawkowata, graby, leszczyna, głogi, buki, jesion wyniosły, jabłoń domowa, topola czarna, śliwa domowa, akacja grochodrzew, wierzby, lipy. Rzadko występuje na drzewach iglastych, stwierdzono występowanie na sośnie[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof, powodujący rozkład drewna, ale jest mało szkodliwy, powoduje tylko powierzchniowe próchnienie drewna[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2014-02-15]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 20167-01-07]. (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b Mycobank. Cylindrobasidium laeve. [dostęp 2016-01-12].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Mikrobiologiczne czynniki degradacji zawilgoconych obiektów budowlanych. [dostęp 2014-02-19].