Powiat siedlecki (1810–1975)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powiat siedlecki
powiat
1810–1975
Państwo

 Polska

Województwo

lubelskie

Data powstania

17 kwietnia 1810

Data likwidacji

1 czerwca 1975

Siedziba

Siedlce

Powierzchnia

1988 km²

Populacja
• liczba ludności


151 000 rok 1931

• gęstość

75,9 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

3

Liczba gmin wiejskich

21

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa
Powiat siedlecki w 1907

Powiat siedlecki został utworzony w wyniku przyłączenia w 1809 ziem Galicji Zachodniej do Księstwa Warszawskiego. Na mocy dekretu królewskiego z dnia 17 kwietnia 1810[1] utworzony został nowy Departament siedlecki podzielony na 9 powiatów - w tym siedlecki. Powiat siedlecki w okresie 1810-1975 wielokrotnie zmieniał przynależność w ramach kolejnych reform administracyjnych. Zlikwidowany został w ramach reformy administracyjnej w 1975.

Po likwidacji powiatu, z dniem 1 czerwca 1975 jego obszar znalazł się w całości na terenie nowo utworzonego województwa siedleckiego.

W 1999 reaktywowany powiat siedlecki znalazł się w nowo utworzonym województwie mazowieckim.

 Osobny artykuł: Powiat siedlecki.

Przynależność według podziału administracyjnego kraju[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie powiaty[edytuj | edytuj kod]

Powiat siedlecki graniczył z powiatami: mińskim, sokołowskim, węgrowskim, łukowskim, konstantynowskim (do 1932), radzyńskim (od 1932), bialskim (od 1932) i bialskim (od 1932). W 1950 roku z powiatu wydzielono miasto Siedlce.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]