Powierzchnia zorientowana
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem orientacja (matematyka). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Powierzchnia zorientowana – powierzchnia z przypisaną orientacją.
Na ogół powierzchnia ma dwie „strony”, z których jedną dowolnie przyjmuje się za dodatnią, a drugą za ujemną. W przypadku powierzchni zamkniętej, która nie przecina się sama z sobą i zawiera przy tym wewnątrz pewien obszar (np. powierzchnia kuli lub elipsoidy) kierunek zwykle przyjmuje się od wnętrza na zewnątrz, czyli wewnętrznej stronie przypisuje się wartość ujemną, a zewnętrznej dodatnią.
W sensie topologicznym powierzchnia zorientowana jest rodzajem rozmaitości zorientowanej.
Powierzchnie bez orientacji[edytuj | edytuj kod]
Niektórym powierzchniom z definicji nie można przypisać orientacji, np. takim, które mają tylko jedną stronę (wstęga Möbiusa, butelka Kleina).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- I.N. Bronsztejn, K.A. Siemiendiajew: Matematyka. Poradnik encyklopedyczny, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1997, wyd. XIV, ISBN 83-01-11658-7