Powrót syna marnotrawnego (obraz Bartolomé Estebana Murilla)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 1667–1670 |
| Medium | |
| Wymiary |
236 × 262 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Powrót syna marnotrawnego (hiszp. El retorno del hijo pródigo) – powstały w 2. poł. XVII w. obraz autorstwa hiszpańskiego barokowego malarza Bartolomé Estebana Murilla.
Od 1948 znajduje się w zbiorach Narodowej Galerii Sztuki w Waszyngtonie (ang. National Gallery of Art), dar The Avalon Foundation[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dzieło jest jednym z ośmiu obrazów, które Murillo namalował na zamówienie zajmującego się dobroczynnością Bractwa Miłosierdzia z Sewilli (hiszp. La Hermandad de la Caridad de Sevilla). Historycy sztuki uważają je za najlepsze dzieła mistrza, w których najlepiej ujawnił się kunszt jego pędzla. Z całej serii tylko cztery zachowały się w Hiszpanii: Cud chlebów i ryb, Mojżesz na skale Horebu, Święta Elżbieta Węgierska oraz Święty Jan Boży. Pozostałe, wywiezione przez wojska napoleońskie w 1810, ostatecznie trafiły do kilku dużych muzeów na świecie: Londynu (Uzdrowienie paralityka, National Gallery), Ottawy (Abraham przyjmuje trzech aniołów, National Gallery) i Petersburga (Uwolnienie św. Piotra Apostoła, Ermitaż)[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Artysta przedstawił znaną z Nowego Testamentu przypowieść o synu marnotrawnym[3]. Po temat ten sięgali przed nim m.in.: Rubens, Van Rijn czy Bosch. Centralne postacie przedstawione na obrazie to syn i jego ojciec. Przykuwa uwagę nowy strój i pierścień niesione przez służbę. Jednym z przykazań wspólnoty „De la Caridad de Sevilla”, do której należał sam Murillo, było odziewanie nagich[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Return of the Prodigal Son. National Gallery of Art. [dostęp 2018-10-28]. (ang.).
- ↑ El Prado restaura „San Juan de Dios”, una de las ocho obras de Murillo para la Hermandad de la Santa Caridad sevillana. europapress.es. [dostęp 2018-10-28]. (hiszp.).
- ↑ Por. Ewangelia Łukasza 15,11-32.
- ↑ Jeden z uczynków miłosierdzia w teologii Kościoła katolickiego. Jest nawiązaniem do słów zaczerpniętych z Księgi Izajasza 58,7.