Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa
	rewolucja październikowa/wojna domowa w Rosji
Czas	26 października?/8 listopada 1917–; 31 października?/13 listopada 1917
Miejsce	gubernia piotrogrodzka
Terytorium	RFSRR
Wynik	przegrana Kiereńskiego
Strony konfliktu
Lojaliści Kiereńskiego i ich sojusznicy	Rada Komisarzy Ludowych (bolszewicy i ich sojusznicy)
Dowódcy
Aleksander Kiereński; Piotr Krasnow	Paweł Baldien; Ignacy Gintowt-Dziewałtowski; Fiodor Raskolnikow; Siemion Roszal; Michaił Murawjow
Siły
Kozacy dońscy; (ok. 700 żołnierzy)	marynarze bałtyccy; Czerwona Gwardia; ~5000 żołnierzy
	Położenie na mapie Rosji miejsce bitwy
	58°53′00″N 29°19′30″E/58,883333 29,325000

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa – powstanie antybolszewickie będące próbą odzyskania władzy przez Aleksandra Kiereńskiego po obaleniu Rządu Tymczasowego w Piotrogrodzie^[1]^[2].

Po obaleniu Rządu Tymczasowego, Kiereński zbiegł z Piotrogrodu do Pskowa, gdzie rozpoczął zbieranie armii lojalnej wobec niego. Zebrawszy ok. 700 ludzi (w tym kadetów ze szkoły wojskowej junkrów, ok. 600 kawalerzystów, 12 dział oraz 1 samochód pancerny), na dowódcę swojej armii wyznaczył Piotra Krasnowa.

Oddziały Kiereńskiego z sukcesem zajęły Carskie Sioło, lecz następnego dnia zostały rozbite na Wzgórzach Pułkowskich. Klęska Kiereńskiego zmusiła go do emigracji najpierw do Francji, a potem do Stanów Zjednoczonych^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

[1] "Контрреволюционный поход Керенского — Краснова на Петроград. Мятеж юнкеров в столице."

[2] "Керенского - Краснова мятеж 1917."

[3] Александр Федорович Керенский биография и аудиоинтервью общественного и политического деятеля, мемуариста [online], to-name.ru [dostęp 2017-12-03] .

[1]

[2]

[3]