Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa
— Rewolucja październikowa 1917 / Wojna domowa w Rosji 1917-1921 —
Czas	8 listopada (data starego porządku - 26 października) – 13 listopada (data starego porządku - 31 października) 1917
Miejsce	Gubernia piotrogrodzka
Wynik	przegrana Kiereńskiego
Strony konfliktu
Rada Komisarzy Ludowych (bolszewicy i ich sojusznicy) Aleksander Kiereński (lojaliści Kiereńskiego i ich sojusznicy)
Dowódcy
Paweł Baldien Ignacy Gintowt-Dziewałtowski Fiodor Raskolnikow Siemion Grigoriewicz Roszal Michaił Murawjow Piotr Krasnow
Siły
Marynarze bałtyccy Gwardia Czerwona ~5000 żołnierzy Kozacy dońscy 700 żołnierzy
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
58°53′00″N 29°19′30″E

Powstanie Kiereńskiego i Krasnowa – powstanie antybolszewickie będące próbą odzyskania władzy przez Aleksandra Kiereńskiego po obaleniu Rządu Tymczasowego w Piotrogrodzie.

Po obaleniu Rządu Tymczasowego, Kiereński zbiegł z Piotrogrodu do Pskowa gdzie rozpoczął zbieranie armii lojalnej wobec niego. Zebrawszy ok. 700 ludzi (w tym kadetów ze szkoły wojskowej Junkrów, ok. 600 kawalerzystów, 12 dział oraz 1 samochód pancerny), na dowódcę swojej armii wyznaczył Piotra Krasnowa. Oddziały Kiereńskiego z sukcesem zajęły Carskie Sioło lecz następnego dnia zostały rozbite na wzgórzach Pułkowa. Klęska Kiereńskiego zmusiła go do emigracji najpierw do Francji, a potem do Stanów Zjednoczonych.