Powstanie w Bahrajnie
 |
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsca wystąpień | |
| Początek wystąpień |
14 lutego 2011 |
| Koniec wystąpień |
18 marca 2011 |
| Ofiary śmiertelne |
104 osoby |
| Ranni |
1000 osób |
| Przyczyny wystąpień |
ograniczenie wolności, swobód i praw obywatelskich |
| Charakter wystąpień | |
Położenie na mapie Bahrajnu  | |
| 26,02750°N 50,55000°E/26,027500 50,550000 | |
Powstanie w Bahrajnie – seria antyrządowych protestów w Bahrajnie, do których doszło w obronie wolności i swobód obywatelskich.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze przed protestami, 11 lutego, król Bahrajnu zapowiedział przekazanie każdej rodzinie 2,6 tysiąca dolarów, z okazji 10-lecia konstytucji, co jest uważane za próbę kupienia spokoju społecznego[1][2]. Ponadto uchwalono wyższe wydatki socjalne i zapowiedziano amnestię dla opozycjonistów[2].
W pierwszym dniu protestów, czyli 14 lutego, siły bezpieczeństwa usiłowały zagrodzić demonstrantom wstęp na Plac Perłowy, główny plac miasta Manama[2]. Dzień później miała natomiast miejsce wielotysięczna demonstracja, której policja nie blokowała drogi. Tego samego dnia opozycyjna partia al-Wifak zawiesiła członkostwo w parlamencie w proteście przeciwko działaniom policji, które spowodowały śmierć dwóch osób[2].
17 lutego w wyniku ataku policji oraz sił bezpieczeństwa na demonstrantów zgromadzonych na Placu Perłowym w Manamie zginęło pięć osób, a rannych zostało 231 osób. Zaatakowani zostali także lekarze obecni na miejscu. Pojazdy opancerzone zajęły centrum stolicy Bahrajnu, Manamy. W kraju wprowadzono stan wyjątkowy. W odpowiedzi na atak policji, opozycja wycofała 18 posłów z 40-osobowej Izby Reprezentantów, wzywając rząd do dymisji[3][4].
Szejk Issa Qassem, jeden z najważniejszych szyickich duchownych w Bahrajnie, powiedział 18 lutego, że policja dokonała masakry na demonstrantach[3]. Tego dnia żołnierze otworzyli ogień do demonstrantów. Co najmniej jedna osoba zginęła, a 120 zostało rannych. W Manamie rozmieszczono czołgi i wozy pancerne, a w powietrzu latały helikoptery. Plac Perłowy w Manamie, na którym doszło do walk został otoczony zasiekami z drutu kolczastego[5]. 18 posłów opozycyjnej partii Al-Wifak zrezygnowało z mandatu w parlamencie[6]. Demonstranci zażądali wprowadzenia monarchii konstytucyjnej i zaprzestania dyskryminacji szyitów[7].
19 lutego szyickie ugrupowanie opozycyjne Al-Wifak, odrzuciło ofertę pokojowego dialogu, żądając najpierw wycofania wojska do koszar[7]. Następca tronu, Salman ibn Hamad Al-Chalifa, wydał rankiem armii rozkaz wycofania się z miasta. Gdy demonstranci zaczęli się gromadzić na Placu Perłowym w Manamie, zostali rozpędzeni przez policję gazem łzawiącym[8], ostatecznie jednak zdołali oni opanować plac[7].
20 lutego armia wycofała się, a Plac Perłowy w Manamie zajęli demonstranci[9].
21 lutego protest kontynuowało 10 tys. osób. Ponadto ogłoszono strajk nauczycieli, który doprowadził do zamknięcia wielu szkół[10]. Z powodu zamieszek odwołano Grand Prix Formuły 1, zaplanowanego na 13 marca. Wyścig w Bahrajnie miał inaugurować sezon[11].
22 lutego na Placu Perłowym w Manamie odbyła się ponad 100-tysięczna demonstracja[12]. Król wydał dekret o uwolnieniu więźniów, aresztowanych podczas protestów[13].
23 lutego władze zaczęły uwalniać więźniów politycznych[14].
25 lutego w Manamie dziesiątki tysięcy ludzi demonstrowały przeciwko władzom. Siły porządkowe nie interweniowały. Tego dnia w Bahrajnie obowiązywała żałoba narodowa[14][15].
26 lutego rząd zdymisjonował czterech ministrów. Teki oddali minister zdrowia Faisal Al-Hamar, minister spraw wewnętrznych Sheikh Ebrahim Al-Khalifa, doradca króla Sheikh Ahmed Al-Khalifa i minister elektryczności i wody Fahmi Al-Jowder. Do Bahrajnu wrócił lider szyickiej opozycji bahrańskiej Hasan Muszaima. Zażądał od króla przeprowadzenia reform. Wielotysięczna demonstracja domagała się ustąpienia króla. Następnie ludzie przeszli przed siedzibę premiera, domagając się ustąpienia rządu[16].
27 lutego tysiące demonstrantów przemaszerowało pod Ministerstwem Sprawiedliwości, żądając uwolnienia więźniów politycznych. 18 parlamentarzystów opozycyjnej partii Al Wefaq złożyło dymisje w proteście przeciwko śmierci demonstrantów podczas protestów[17].
28 lutego demonstranci zablokowali wejście do budynku parlamentu w Manamie. Uniemożliwiło to przeprowadzenie obrad 40-osobowej Rady Konsultacyjnej[18].
3 marca doszło do starcia młodych sunnitów z szyitami w Madinat Hamad. Był to pierwszy przypadek przemocy między demonstrantami o podłożu religijnym. 4 marca tysiące demonstrantów zablokowało kwaterę państwowej telewizji. Posłowie sześciu opozycyjnych partii złożyli swoje mandaty parlamentarne[19].
14 marca do Bahrajnu wkroczyły oddziały armii saudyjskiej działających w ramach wspólnych sił Rady Współpracy w Zatoce Perskiej. Władze Arabii Saudyjskiej wydały oświadczenie, w którym stwierdziły, iż „szkoda wyrządzona jednemu z członków Rady jest uważana za szkodę wyrządzoną wszystkim”. Ponadto wysłanie oddziałów wojskowych zapowiedziały Zjednoczone Emiraty Arabskie. Zdaniem opozycji, wkroczenie obcych wojsk to wypowiedzenie wojny i okupacja[20]. 15 marca rzecznik irańskiego ministerstwa spraw wewnętrznych Ramin Mehmanparast powiedział, że obecność zagranicznych wojsk w Bahrajnie jest nie do zaakceptowania. Król wprowadził na trzy miesiące stan wyjątkowy[21].
16 marca policja i wojsko podjęły szturm na tysiące demonstrantów znajdujących się na Placu Perłowym w Manamie, w wyniku czego wyparto ich stamtąd. Użyto gazu łzawiącego, padły strzały. Zginęło co najmniej pięciu demonstrantów i dwóch policjantów, a setki zostały rannych. Po wyparciu tysięcy ludzi, policja zaczęła usuwać barykady ustawione przez opozycję na głównych drogach prowadzących do finansowej dzielnicy Manamy. Manifestanci uciekli na przedmieścia oraz do sąsiednich miejscowości[22]. Interwencję potępił szyicki Iran, który rywalizuje z Arabią Saudyjską o wpływy w Bahrajnie. Arabia Saudyjska wzięła udział w tłumieniu demonstracji bojąc się o możliwość rozprzestrzenienia się demonstracji szyickich na swoją zdominowaną przez tę grupę religijną i bogatą w ropę naftową prowincję Asz-Szarkija przy granicy z Bahrajnem[23].
1 czerwca zniesiono stan wyjątkowy. Z Manamy wycofano już czołgi i żołnierzy, lecz władze zapowiedziały, że nie będą tolerować antyrządowych protestów. 3 czerwca na Placu Perłowym w stolicy doszło do demonstracji stłumionych przez policję za pomocą gazu łzawiącego i gumowych kul[24].
2 lipca rozpoczął się dialog narodowy między władzami a grupami opozycyjnymi, w tym największą partią szyicką al-Wefaq. Tego samego dnia rozpędzono kilkusetosobową manifestację w stolicy kraju Manamie[25].
3 października Sąd Wojskowy skazał w trzech różnych procesach 36 osób na kary od 15 do 25 lat więzienia za udział w demonstracjach. Większość wyroków umotywowano próbą zabójstwa wojskowych i udział w nielegalnych demonstracjach i powszechnymi aktami wandalizmu[26].
Reakcje międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
Polska – w związku z niespokojną sytuacją w Bahrajnie, polskie MSZ 21 lutego zaleciło powstrzymanie się od podróży do tego kraju[27].
Unia Europejska – Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton wyraziła swoje zaniepokojenie sytuacją w tym państwie, wzywając równocześnie do dialogu i powstrzymania przemocy[28].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Starcia protestujących z policją -
Policja wspierana przez pojazdy opancerzone -
Oddziały policji i wojska wraz z ambulansami oraz pojazdami opancerzonymi -
Czołgi w drodze na Plac Perłowy -
Plac perłowy podczas protestów -
Protestujący zastrzeleni przez bahrajńskie wojsko
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Król rozdaje pieniądze z okazji rocznicy konstytucji. konflikty.wp.pl, 11 lutego 2011.
- ↑ a b c d TVN24/PAP: Bahrajn się buntuje. Rewolucja dotarła do Zatoki Perskiej, 15 lutego 2011.
- ↑ a b Atak policji to masakra. tvn24.pl, 18 lutego 2011.
- ↑ Bahrajn w stanie wyjątkowym (www.tvn24.pl). tvn24.pl, 17 lutego 2011.
- ↑ Strzały w Bahrajnie. Czołgi zmierzają do stolicy. tvn24.pl, 18 lutego 2011.
- ↑ Bahrajn: Szyicka opozycja odrzuca propozycję rozmowy. 'Bo na ulicach jest wojsko' [online], web.archive.org, 24 lutego 2011 [dostęp 2021-03-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-24].
- ↑ a b c Tłumy opanowały Plac Perłowy. „Jesteśmy zwycięscy”. TVN24.pl/Reuters, 19 lutego 2011.
- ↑ Wojsko się wycofuje, policja rozpędza demonstrantów. konflikty.wp.pl, 19 lutego 2011. [dostęp 2011-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2011)].
- ↑ Bahrajn stawia na dialog. wyborcza.pl, 21 lutego 2011.
- ↑ Szkoły zamknięte – nauczyciele też wyszli na ulice. konflikty.wp.pl, 21 lutego 2011. [dostęp 2011-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2011)].
- ↑ Bahrain Formula One GP called off due to unrest. USA Today, 21 lutego 2011.
- ↑ In Bahrain, Shiites Turn Out to Protest. New York Time, 22 lutego 2011.
- ↑ Ulice Bahrajnu i Jemenu przeciw swoim przywódcom. konflikty.wp.pl, 22 lutego 2011.
- ↑ a b Kolejny gniewny piątek Arabów. Gazeta Wyborcza, 2011-02-25 18:42. s. 1. [dostęp 2011-02-25]. (pol.).
- ↑ Thousands stage anti-government protest in Bahrain. Reuters, 25 lutego 2011.
- ↑ Lider opozycji wrócił do kraju – rozpali protesty na nowo?. konflikty.wp.pl, 26 lutego 2011.
- ↑ Thousands protest in Bahrain as MPs resign. AP, 27 lutego 2011. [dostęp 2011-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-22)].
- ↑ Zablokowali wejście do parlamentu – obrady nie odbyły się. konflikty.wp.pl, 28 lutego 2011.
- ↑ Anti-government protest in Bahrain. Al Jazeera, 4 marca 2011.
- ↑ Saudyjskie wojska wkroczyły do Bahrajnu. wyborcza.pl, 14 marca 2011.
- ↑ Iran sprzeciwia się obecności zagranicznych wojsk w Bahrajnie [online], web.archive.org, 18 marca 2011 [dostęp 2021-03-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-18].
- ↑ Policja odbiła bastion demonstrantów. konflikty.wp.pl, 16 marca 2011. [dostęp 2011-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 maja 2014)].
- ↑ Król Bahrajnu wprowadził stan wyjątkowy. Gazeta Wyborcza, 2011-03-15. [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
- ↑ Gaz i gumowe kule w maszerujących – starcia w Bahrajnie. konflikty.wp.pl, 3 czerwca 2011.
- ↑ Rozpędzili tłum żałobników. tvn24.pl, 3 lipca 2011.
- ↑ Bahrajn rozlicza za protesty – wysokie wyroki. wp.pl, 3 października 2011. [dostęp 2011-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2014)].
- ↑ TVN24: MSZ ostrzega Polaków: Nie jedźcie do Libii i Bahrajnu. 19.02.2011. [dostęp 2016-05-10]. (pol.).
- ↑ Damian Gwóźdź: UE zaniepokojona sytuacją w Bahrajnie. UniaEuropejska.org, 20.02.2011. [dostęp 2016-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-13)]. (pol.).
| Protesty | |
|---|---|
| Rewolucje | |
| Wojny i powstania |
