Poziom natężenia dźwięku
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Poziom natężenia dźwięku – logarytmiczna miara natężenia dźwięku. Wielkość ta wyznaczana jest ze wzoru:
gdzie:
- – poziom natężenia dźwięku,
- – natężenie dźwięku,
- – natężenie dźwięku odniesienia, wynosząca 10−12 W/m².
Jednostką otrzymanej wartości jest decybel.
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Wartości podane poniżej należy traktować jako orientacyjne i przybliżone. Ponadto w przestrzeni otwartej, natężenie dźwięku ze źródła punktowego spada z kwadratem odległości, dlatego podane wartości dotyczą poziomu natężenia w standardowej (niewielkiej) odległości od źródła dźwięku, czyli charakterystycznej dla jego odbioru:
- 10 dB – szelest liści przy łagodnym wietrze
- 20 dB – szept
- 30 dB – bardzo spokojna ulica bez ruchu
- 40 dB – szmery w domu
- 50 dB – szum w biurach
- 60 dB – odkurzacz
- 70 dB – wnętrze głośnej restauracji, darcie papieru, wnętrze samochodu
- 80 dB – głośna muzyka w pomieszczeniach, trąbienie
- 90 dB – ruch uliczny
- 100 dB – motocykl bez tłumika
- 110 dB – piła łańcuchowa
- 120 dB - maksymalny dopuszczalny poziom natężenia dźwięku fajerwerków
- 130 dB – wirnik helikoptera w odległości 5 metrów, granica powyżej której może dojść do trwałego uszkodzenia słuchu
- 140 dB – start myśliwca
- 150 dB - wystrzał z karabinu
- 160 dB – eksplozja bomby
- 190 dB – start rakiety kosmicznej
- 220 dB – eksplozja bomby atomowej
- 300–350 dB (huk był słyszalny z odległości 3200 kilometrów) – wybuch wulkanu Krakatau w Indonezji w 1883 r. – prawdopodobnie najgłośniejszy w historii wyemitowany dźwięk na Ziemi
Poziom natężenia dźwięku w motoryzacji[edytuj | edytuj kod]
Także w przemyśle motoryzacyjnym podaje się w decybelach głośność wewnątrz kabiny samochodu. Najczęściej tę wartość określa się przy stałej prędkości 100 km/h i silniku pracującym na najwyższym możliwym biegu.