Połączenie równoległe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Połączenie elementów elektrycznych w obwodzie: a) szeregowym, b) równoległym, c) szeregowo-równoległym

Połączenie równoległe (obwód równoległy) jest to taki rodzaj połączenia elementów elektrycznych, w którym wszystkie końce oraz wszystkie początki elementów są połączone razem. Połączenie takie tworzy odpowiednią liczbę gałęzi, w których mogą płynąć różne prądy, ale które zasilane są takim samym napięciem elektrycznym.

Połączenie równoległe oporników[edytuj | edytuj kod]

Dla równoległego połączenia oporników można wyliczyć rezystancję wypadkową (opór wypadkowy), który jest mniejszy od najmniejszego oporu składowego:

Dla układów równoległych stosuje się również pojęcie konduktancji Z uwagi na fakt, że powyższe równanie jest tożsamościowo równoznaczne z:

Połączenie równoległe cewek[edytuj | edytuj kod]

Podobnie, dla równoległego połączenie cewek można wyznaczyć wypadkową indukcyjność:

jak również i wypadkową reaktancję indukcyjną:

Susceptancja indukcyjna definiowana jest jako: dlatego też powyższe równanie jest tożsamościowo równoznaczne z:

Połączenie równoległe kondensatorów[edytuj | edytuj kod]

Dla połączenia równoległego kondensatorów wypadkowa pojemność jest sumą składowych pojemności:

podobnie dla reaktancji pojemnościowej:

Susceptancja pojemościowa definiowana jest jako: dlatego też powyższe równanie jest tożsamościowo równoznaczne z:

Wypadkowa impedancja układu równoległego[edytuj | edytuj kod]

W układach równoległych zasilanych prądem przemiennym można wyznaczyć wypadkową impedancję układu składającego się z różnych elementów (np. jak na rysunku po prawej stronie). Pojęcie impedancji jest często zastępowane admitancją która jest odwrotnością impedancji Dlatego też:

gdzie: i – wypadkowa konduktancja, susceptancja indukcyjna (ujemna) i susceptancja pojemnościowa (dodatnia) układu, obliczone według wzorów podanych powyżej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]