Próba Trendelenburga odwrotna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Próba Trendelenburga odwrotna – próba diagnostyczna stosowana w diagnostyce przewlekłej niewydolności żylnej do oceny drożności żył głębokich kończyny dolnej.

Próba polega na założeniu u stojącego badanego z wypełnionymi żylakami kończyny dolnej opaski uciskowej w połowie uda, a następnie położeniu badanego i uniesieniu obserwowanej kończyny. Opróżnianie się żył powierzchniowych w tej sytuacji świadczy o wydolności (prawidłowym krążeniu) w obrębie żył głębokich kończyny dolnej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]