Próba Varestraint
Próba Varestraint – znormalizowana[1] próba badania skłonności do pękania na gorąco materiału spawanego oraz materiałów dodatkowych. Umożliwia określenie wpływu procesów spawalniczych i parametrów spawania na powstawanie pęknięć gorących[2].
Przebieg próby[edytuj | edytuj kod]
Na próbkę o wymiarach 220 × 50 × 10 mm nakładana jest napoina. W momencie dojścia łuku spawalniczego do określonego punktu sterowane pneumatycznie lub mechanicznie jarzmo zgina gwałtownie próbkę odtwarzając krzywiznę górnej powierzchni wymiennego bloku. Łuk spawalniczy przemieszcza się dalej po zgiętej próbce i jest wygaszany przy jej końcu.
Odkształcenie skrajnych włókien próbki wylicza się ze wzoru:
ε =
gdzie:
g - grubość próbki [mm],
R - promień krzywizny górnej powierzchni bloku [mm][3].
Kryteria technologicznej oceny wytrzymałości[edytuj | edytuj kod]
- próg pękania,
- sumaryczna długość pęknięć,
- maksymalna długość pojedynczego pęknięcia.
Kryteria 1. i 2. określają odporność materiału metalowego na powstawanie pęknięć gorących a kryterium 3. określa zakres kruchości wysokotemperaturowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ DIN EN ISO 17641-2:2016-03, Zerstörende Prüfung von Schweißverbindungen an metallischen Werkstoffen_- Heißrissprüfungen für Schweißungen_- Lichtbogenschweißprozesse_- Teil_2: Selbstbeanspruchende Prüfungen (ISO_17641-2:2015); Deutsche Fassung EN_ISO_17641-2:2015, Beuth Verlag GmbH, DOI: 10.31030/2389881 [dostęp 2020-05-05] .
- ↑ Aneta Ziewiec , Spawalność materiałów konstrukcyjnych. T. 1, Spawalność stali, Kraków: Wydaw. JAK, 2009, ISBN 978-83-923191-9-1, OCLC 751036784 [dostęp 2020-05-05] .
- ↑ Edmund Tasak , Spawalność materiałów konstrukcyjnych., Wydaw. JAK, 2009, ISBN 978-83-923191-9-1, OCLC 751036784 [dostęp 2020-05-05] .