Praca domowa

Dzieci przygotowują pracę domową na ulicy, Tel Awiw 1954

Praca domowa – jedna z form organizacji procesu kształcenia, szeroko stosowana zarówno w lekcji problemowej, jak i lekcji podającej. Polega na wykonywaniu w domu zajęć, które zleca uczniowi nauczyciel w toku trwającej lekcji.

Służy wdrożeniu wychowanków do samokształcenia poprzez samodzielną analizę treści zawartych w podręcznikach i encyklopediach, jak również zrozumienie, utrwalenie i pogłębienie wiedzy, oraz samodzielnością myślenia w posługiwaniu się nią.

Praca domowa tylko wówczas spełnia swoje zadanie, gdy:

łączy się ściśle z pracą na lekcji,
jest właściwie zadana,
nie przekracza możliwości uczniów,
jest samodzielnie wykonywana,
systematycznie się ją kontroluje i ocenia,
po jej wykonaniu uczeń jest poinformowany o błędach, które popełnił.

Nadmiar pracy domowej może prowadzić do przeciążenia co działa niekorzystnie na zdrowie i motywację do nauki.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Zadawanie prac domowych krytykowane jest przez m.in. uczniów. Ponadto w Polsce, w 2007 roku zadawaniu obowiązkowych prac domowych przez nauczycieli sprzeciwiał się także Rzecznik Praw Ucznia i Rodzica Krzysztof Olędzki. Twierdził, że przymusowe odrabianie prac domowych przez uczniów jest sprzeczne z Konstytucją. Jednakże jego działania zmierzające do usunięcia obowiązkowych prac domowych z systemu oświatowego nie przyniosły oczekiwanego efektu^[1].