Prawa człowieka w Singapurze
Prawa człowieka w Singapurze są łamane według międzynarodowych organizacji (m.in Human Rights Watch, Freedom House). Organizacje międzynarodowe krytykują przede wszystkim surowe prawo w Singapurze – za niektóre przestępstwa wykonuje się karę śmierci lub chłostę. Singapurskie prawo zezwala na wykonywanie kar cielesnych na obcokrajowcach, którzy złamali przepisy na terenie państwa.
Spis treści
Kary cielesne[edytuj | edytuj kod]
Kary cielesne za łamanie kodeksu karnego wykonuje się rocznie na setkach skazańców[1]. Chłosta grozi m.in za wandalizm, przekroczenie terminu wygaśnięcia wizy, przestępstwa seksualne, porwania, narkomanię czy kradzieże[1]. Więzień jest przywiązywany do drewnianej tablicy. Ciosy wymierza się z całej siły w obnażone pośladki. Ciosy przecinają skórę i sprawiają duży ból. Według Amerykańskiego Departamentu Stanu, w 2012 roku wychłostano 2203 osoby[1].
Światowa dyskusja nad karami cielesnymi rozpoczęła się w 1994 roku za sprawą Michaela Faya, amerykańskiego nastolatka wychłostanego za zniszczenie samochodów i własności publicznej[1]. O ułaskawienie Faya apelował Bill Clinton, ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych[1].
Obcokrajowiec, który łamie singapurskie prawo, jest karany według singapurskiego kodeksu karnego. W marcu 2015 roku 22-letni Andreas von Knorre i 21-letni Elton Hinz zostali skazani na dziewięć miesięcy więzienia i trzy uderzenia długą pałką z rattanu za pomalowanie sprejem wagonu kolei podziemnej[1]. Skazani Niemcy byli ubrani w uniformy więzienne: w białe podkoszulki i brązowe spodnie z napisem „więzień”[1]. Według Amerykańskiego Departamentu Stanu, w 2012 roku wychłostano 1070 cudzoziemców (głównie za wandalizm lub łamanie prawa emigracyjnego)[1].
Cenzura[edytuj | edytuj kod]
W Singapurze istnieje cenzura, a rząd sprawuję kontrolę nad mediami. Cenzura dotyka głównie lokalnych artystów, którym ograniczono swobodę ekspresji[1].
Sytuacja polityczna[edytuj | edytuj kod]
Singapur określa się jako kraj autorytarny[2]. Władzę w Singapurze sprawuje Partia Akcji Ludowej. Początkowo w Singapurze skazywano na śmierć osoby sprzeciwiające się władzy, ale obecnie za krytykę władzy grozi wytoczenie procesu o zniesławienie[2]. Procesy o zniesławienie kończą się zazwyczaj nakazem zapłaty ogromnego odszkodowania, przez co wielu skazanych staje się bankrutami. Surowo karany jest nepotyzm i korupcja. W 1986 roku minister rozwoju narodowego Teh Cheang Wan wziął ponad 400 tys. dolarów łapówki od pewnych amerykańskich firm za ułatwienia w inwestycjach w Singapurze[2]. Po wszczęciu postępowania Teh Cheang Wan popełnił samobójstwo w obawie o skazanie go na karę śmierci[2].
Kara śmierci[edytuj | edytuj kod]
W Singapurze wykonuje się karę śmierci. Według ONZ, w latach 1994-1998 Singapur wykonał najwięcej wyroków śmierci w przeliczeniu na liczbę mieszkańców (13,57 wyroków na milion mieszkańców)[3]. Kara śmierci grozi za zabójstwo, piractwo (pod warunkiem, że ktoś w wyniku piractwa poniósł śmierć), asystowanie przy samobójstwie osoby niepełnoletniej, posiadanie narkotyków (w 2013 roku zniesiono karę śmierci, zamieniając ją na dożywocie, za posiadanie niewielkiej ilości narkotyków[4]), przestępstwa przeciwko prezydentowi, próbę przeprowadzenia masowych buntów, korupcję wśród urzędników i dążenie do wywołania wojny[5].
Wolność religijna[edytuj | edytuj kod]
Rząd nadal utrzymuje zakaz działalności Świadków Jehowy[6] (od roku 1972) i Kościoła Zjednoczeniowego (od roku 1982) oraz nałożył ograniczenia na kilka innych grup religijnych[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Maria Kruczkowska: Singapur skazał na więzienie i chłostę dwóch młodych Niemców, bo namalowali graffiti (pol.). Gazeta Wyborcza, 2015-03-05. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ a b c d Diana Kruczkowska: Singapur – autorytaryzm drogą do dobrobytu? (pol.). polska-azja.pl, 2011-02-12. [dostęp 2017-06-18].
- ↑ Economic and Social Council PDF (ang.). United Nations, 2001-10-15. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Pierwszy raz w historii przemytnik w Singapurze uniknął kary śmierci (pol.). tvn24.pl, 2013-11-14. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Cap. 185, 2001 Rev. Ed. (ang.). statutes.agc.gov.sg. [dostęp 2018-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)].
- ↑ Watchtower: Więzieni za wiarę. Singapur (pol.). jw.org, 2015-10. [dostęp 2015-15-16].
- ↑ United States Department of State, Bureau of Democracy, Human Rights and Labor: International Religious Freedom Report 2013 – Singapore (ang.). 2013. [dostęp 2015-15-16].
- ↑ United States Department of State, Bureau of Democracy, Human Rights and Labor: International Religious Freedom Report 2004 – Singapore (ang.). 2004. [dostęp 2015-15-16].