Preaspiracja
Preaspiracja (także przydech inicjalny lub nagłosowy) – początkowa faza wymowy samogłoski lub spółgłoski dźwięcznej inicjalnej, przypominająca dźwięk /h/[1]. Inaczej mówiąc w fazie preaspiracji struny głosowe są otwarte, by po przejściu w fazę dźwięczną zewrzeć się.
Preaspiracja występuje w języku angielskim i językach skandynawskich. W niektórych dialektach, np. szkockim, zachowała się preaspiracja historyczna, np. /'hwɪtʃ/ (which). W niektórych językach zaznacza się w piśmie preaspirację historyczną, np. w norweskim: Hvar, hvid.
Preaspiracja może być cechą dystynktywną, zatem być fonemiczna, np. high – I[potrzebny przypis].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uppsala University: Speech norms and phonetic variation. [dostęp 2008-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 czerwca 2007)]. (ang.).