Presley O’Bannon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Presley O'Bannon)
Presley Neville O’Bannon
Hero of Derna
Ilustracja
major
Data i miejsce urodzenia

1776
Hrabstwo Fauquier, Wirginia

Data i miejsce śmierci

12 września 1850
Hrabstwo Logan, Kentucky

Przebieg służby
Lata służby

1801–1807

Siły zbrojne

 US Marine Corps

Główne wojny i bitwy

I wojna berberyjska

Presley Neville O’Bannon (ur. 1776, zm. 12 września 1850) – oficer United States Marine Corps, który wyróżnił się szczególnie podczas I wojny berberyjskiej. Za męstwo i udział w próbie osadzeniu na tronie Trypolisu Hameta Karamanliego nagrodzony został szablą, która w roku 1825 posłużyła za wzór szabli będącej do dnia dzisiejszego elementem paradnego munduru oficerów Korpusu[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w hrabstwie Fauquier w stanie Wirginia, Presley O’Bannon wstąpił do Korpusu Marines 18 stycznia 1801 roku. Znany był ze służbistości, pragnienia sławy, podatności na kobiece wdzięki i gry na skrzypcach[2].

Jako podporucznik został wcielony do załogi USS „Argus” Dowodził oddziałem (złożonym z dwóch kadetów i siedmiu marines) wchodzącym w skład grupy operacyjnej Williama Eatona podczas wojny z Trypolisem. W kombinowanej operacji lądowo-morskiej dowodził 27 kwietnia 1805 roku zakończonym niewykorzystanym zwycięstwem atakiem na miasto Darna[3], pierwszej zamorskiej bitwie Korpusu, upamiętnionej w drugim wersie pierwszej zwrotki hymnu marines: „...to the shores of Tripoli”. Niektóre źródła podają, że Presley O’Bannon – jako pierwszy – wzniósł amerykański sztandar na zamorskim, obcym terytorium[4][5]. W rzeczywistości pierwszym był jego dowódca, William Eaton, który uczynił to kilka miesięcy wcześniej, żeglując Nilem z Aleksandrii do Kairu.

Zgodnie z tradycją, Hamet Karamanli, skazany na banicję starszy brat beja Trypolisu pod wrażeniem bohaterstwa O’Bannona (a w rzeczywistości w podzięce za nieudaną próbę osadzenia na tronie) podarował mu swoją własną mamelucką szablę. Po powrocie O’Bannona do Stanów Zjednoczonych legislatura stanu Wirginia wręczyła mu szablę z rękojeścią w kształcie głowy orła i wygiętą głownią, wzorowaną na tej którą podarował mu Hamet. Na głowni wygrawerowano jego nazwisko i datę bitwy.

O’Bannon wystąpił z Korpusu w stopniu majora 6 marca 1807 roku. Osiadł w miejscowości Russellville w hrabstwie Logan w stanie Kentucky. W latach 1812, 1817 i 1820–21 zasiadał w legislaturze stanowej, a od roku 1824 do 1826 w senacie tegoż stanu.

Presley O’Bannon zmarł w Russellville w roku 1850, w wieku 74 lat. W 1919 roku jego prochy zostały przeniesione na cmentarz w stolicy stanu, Frankfort.

Mamelucka szabla[edytuj | edytuj kod]

„Mamelucka” szabla USMC

Ze względu na zasługi O’Bannona dla United States Marine Corps, zwłaszcza w czasie kampanii trypolitańskiej, komendant Korpusu, Archibald Henderson wydał w roku 1825 polecenie, by z chwilą mianowania każdy oficer USMC otrzymywał mamelucką szablę. Od chwili wprowadzenia w roku 1826 mamelucka szabla była w użyciu z wyjątkiem lat 1859–1875, kiedy to – zgodnie z obowiązującym wówczas regulaminem – oficerowie Korpusu mieli nosić szable piechoty wzoru M1850. Dzisiaj mamelucka szabla jest nieodłączną częścią munduru paradnego oficerów USMC[6].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Trzy okręty United States Navy zostały nazwane jego imieniem:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Noteworthy Marines. Tun-Tavern.com. [dostęp 2007-02-10].
  2. A.R. Millett, s. 44.
  3. A.R. Millett, s. 45.
  4. „Presley Neville O’Bannon”, Find-A-Grave.
  5. O’Bannon House Historical Marker. Kentucky Historical Society. [dostęp 2008-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-14)].
  6. Swords of the Marine Corps:Symbols and Icons. Marines.com. [dostęp 2008-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
  7. Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval Historical Center, Department of the Navy. [dostęp 2008-03-01].
  8. Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval Historical Center, Department of the Navy. [dostęp 2008-03-01].
  9. O’Bannon (DD 987): Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office, United States Navy. [dostęp 2008-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-16)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H. Avery Chenoweth (USMCR): Semper Fi: The Definitive Illustrated History of the U.S. Marines. New York: Fall River Press, 2005. ISBN 978-1-4351-2941-2.
  • Allan R. Millett: Semper Fidelis: The History of the United States Marine Corps. New York: The Free Press, 1991. ISBN 0-02-921596-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]