Proces progresywnej personalizacji

Proces progresywnej personalizacji − w antropologii filozoficznej (personalizm chrześcijański) zespół zmian zachodzących podczas ontogenezy człowieka, w którym z "ja" nieświadomego osoba staje się "ja" świadomym.

Pojęcie

Personalizm chrześcijański zakłada istnienie osoby od momentu poczęcia. Człowiek nie staje się osobą w miarę rozwoju osobniczego. Rozwój ten jednak nazywany ontogenezą człowieka lub przez część antropologów chrześcijańskich procesem progresywnej personalizacji, charakteryzuje się wyodrębnieniem etapów, których nie można zaobserwować u innych zwierząt (ssaków), są to:

• coraz dobitniej manifestująca się świadomość
• przejście z heteronomii do autonomii
• przejście z pasywności do aktywności osoby historycznej
• nabycie określonego sposobu zachowania, nazywanego osobowością

Procesem odwrotnym nie jest proces depersonalizacji. W pewien sposób etapy procesu progresywnej personalizacji odwracają się w procesie umierania. Osoba nigdy jednak nie przestaje być osobą. Forma jej egzystencji nie może być jednak przedmiotem badania filozoficznego w taki sam sposób jak do momentu śmierci, tzn. w oparciu o przesłanki empiryczne (medycyna, psychologia, psychiatria, biologia).