Prometeuszek gruziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prometeuszek gruziński
Prometheomys schaposchnikowi[1]
Satunin, 1901[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

Prometheomyini

Rodzaj

Prometheomys
Satunin, 1901[2]

Gatunek

prometeuszek gruziński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Prometeuszek gruziński[4] (Prometheomys schaposchnikowi) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Prometeuszek gruziński występuje w Kaukazie Północnym w Rosji (Adygeja, Karaczajo-Czerkiesja, Kabardo-Bałkaria i Osetia Północna), Gruzji i północno-wschodniej Turcji[5].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1901 roku rosyjski zoolog Konstantin Aleksiejewicz Satunin nadając mu nazwę Prometheomys schaposchnikowi[2]. Holotyp pochodził z [6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju prometeuszek[4] (Prometheomys) który opisał w 1901 roku również Satunin[2].

P. schaposchnikowi ma wiele cech pierwotnych i jest filogenetycznie izolowany wśród norników i lemingów[5]. Rodzaj ten może leżeć u podstawy Arvicolinae[5]. Epitet gatunkowy jest często błędnie pisana jako schaposchnikovi[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Prometheomys: w mitologii greckiej Prometeusz (gr. Προμηθευς Promētheus, łac. Prometheus) był jednym z tytanów; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
  • schaposchnikowi: Christofor Georgiewicz Szaposznikow (ros. Христофор Георгиевич Шапошников) (1872–1938), rosyjski entomolog i znawca leśnictwa[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 126–165 mm, długość ogona 36–58 mm; masa ciała 59,5–87,8 g (samce są nieco większe i cięższe od samic)[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prometheomys schaposchnikowi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d K.A. Satunin. Über ein neues Nager-Genus (Prometheomys) aus dem Kaukasus. „Zoologischer Anzeiger”. 24, s. 572, 1901. (niem.). 
  3. R. Kennerley, Prometheomys schaposchnikowi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 342. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Prometheomys schaposchnikowi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-16].
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 572, 1904. (ang.). 
  8. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 374. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  9. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 288. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).