Promontorium (anatomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Promontorium (górny brzeg trzonu pierwszego kręgu krzyżowego) zaznaczone na czerwono.

Promontorium, wzgórek (łac. promontorium) – w anatomii człowieka uwypuklenie kręgosłupa wewnątrz miednicy. Stanowią go granice V kręgu lędźwiowego i kości krzyżowej wraz z wpuklającym się ku przodowi brzegiem położonego między nimi krążka międzykręgowego[1][2]. Może występować podwójnie w przypadku obustronnej sakralizacji (przyłączenia ostatniego kręgu lędźwiowego do kości krzyżowej). U kobiet jest bardziej płaski niż u mężczyzn. Jest jednym z istotnych punktów pomiarowych miednicy w położnictwie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Troszyński, Położnictwo – ćwiczenia, 2003.
  2. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 234.
  3. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 533–538.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.