Proporzec Marynarki Wojennej
Proporzec Marynarki Wojennej – jest drugim najważniejszym po banderze wojennej znakiem okrętów wojennych RP.
Historia i symbolika[edytuj | edytuj kod]
Został wprowadzony w Polsce oficjalnie w 1919 roku[1]. Proporzec Marynarki Wojennej, jako symbol męstwa i niezłomnego ducha bojowego załogi okrętu, nawiązuje do szczytnych dziejów i tradycji polskiego oręża na morzu. Proporzec Marynarki Wojennej podnosi się na okrętach wojennych na drzewcu dziobowym jednocześnie z podniesieniem bandery w niedzielę i święta, a także przy podnoszeniu gali banderowej. Na okrętach przebywających za granicą proporzec podnosi się codziennie wraz z banderą[2].
Obecnie od 1993 roku to prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej. Pośrodku płata jest umieszczony krzyż kawalerski. Jego ramiona położone na białym pasie są koloru czerwonego, a ramiona położone na pasie czerwonym koloru białego. Pośrodku krzyża, w kręgu czerwonym, jest umieszczone zbrojne ramię (tzw. falanga). Wymiary bandery są w stosunku 4:5[3].
Proporce dziobowe MW RP[edytuj | edytuj kod]
Proporzec MW RP 1919-1945
Proporzec MW RP / PRL 1946-1955[4] (de facto do 1959)
Proporzec MW PRL 1955-1959
(de iure)Proporzec MW PRL / RP 1959-1993
Proporzec MW RP od 1993
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Znak dowódcy w Marynarce Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej
- Proporzec (marynarka)
- Proporzec
- Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski: Insygnia, symbole i herby polskie: kompendium. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 172. ISBN 83-7311-601-X.
- ↑ Eugeniusz Koczorowski, Jerzy Koziarski, Ryszard Pluta: Zwyczaje i ceremoniał morski. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1972, s. 291.
- ↑ Ustawa z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ Zobacz też: Miecze grunwaldzkie
