Proszkowice
50°57′31″N 16°40′53″E/50,958611 16,681389| wieś | |
 Granitowe krzyże przy skrzyżowaniu dróg | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
256[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-081[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DWR |
| SIMC |
0877111 |
Położenie na mapie gminy Mietków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
| 50°57′31″N 16°40′53″E/50,958611 16,681389[1]
| |
Proszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Mietków[4].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Proszkowice leżą w środkowo-wschodniej części Gminy Mietków, na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy. Od strony północnej oraz wschodniej sąsiadują z lasami. Od zachodniej zaś ze zbiornikiem wodnym, zwanym Żwirownią.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Proszkowice są wsią dość starą. Nie ma wiarygodnych dowodów, z którego dokładnie wieku pochodzi. Najprawdopodobniej jej początki sięgają średniowiecza, gdyż zachowała układ owalnicy, charakterystyczny dla wsi zakładanych w tym okresie. Nazwa Proszkowice pochodzi od dawnych Praczy. Przedwojenne nazwy Proszkowic, to Protschkenhain (do 1937) i Dreisteine (do 1939). W 1939 roku wieś liczyła 484 mieszkańców. W dawnych Proszkowicach znajdowało się wiele ośrodków i instytucji publicznych. Zaliczmy do nich: szkołę dziewczęcą, sklepy i szkołę podstawową. Pierwszy sklep w powojennych Proszkowicach powstał w 1964 roku i mieścił się w budynku, a należał do Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska. We wsi była poczta, szpital, remiza strażacka, restauracja, zakład rymarski oraz ubojnie i masarnie. Ośrodkiem kultury był Prywatny Dom Ludowy.[potrzebny przypis]
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
- pałac z 1715 r. – początku XVIII wieku, w którym dawniej mieściła się szkoła dla dziewcząt, przebudowywany w 1837 r., przebudowany w początku XX w., ul. Szkolna 41
inne zabytki:
- dwa monolitowe krzyże granitowe, pochodzące prawdopodobnie z późnego średniowiecza[6]; stojący kiedyś z nimi trzeci krzyż, został przeniesiony do Muzeum w Sobótce; krzyże opisywane są często jako tzw. krzyże pokutne (pojednania), jest to jednak tylko hipoteza nie poparta żadnymi dowodami, lecz wyłącznie nieuprawnionym założeniem, że wszystkie stare kamienne monolitowe krzyże, są krzyżami pokutnymi (pojednania)[7]; w rzeczywistości powód fundacji krzyży może być różnoraki
- kapliczka, pochodząca z początków XX wieku
- willa, obecnie mieszkalna, w której mieściła się szkoła i przedszkole. Prawdopodobnie pochodzi ona z 1913 roku.
Walory przyrodnicze i turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi Proszkowice znajduje się zbiornik wodny. Teren wokół zbiornika służy celom rekreacyjnym i wypoczynkowym. Rozbudowana w ostatnich latach baza wypoczynkowa (hotel, parkingi, pola namiotowe i restauracja) sprzyjają odwiedzaniu tego miejsca. Nad zbiornikiem występuje wiele gatunków dzikich ptaków, a w lasach graniczących z Proszkowicami można spotkać dużą liczbę dzikich zwierząt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 110264
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1051 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 234. [dostęp 2012-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Sobótka, Kąty Wrocławskie i okolice. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i filmowe, 1991, s. 79, seria: Katalog zabytków sztuki w Polsce.
- ↑ Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej – historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11–12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32–37, 2010.
