Przejdź do zawartości

Prowincja Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych w Krakowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prowincja Matki Bożej Anielskiej
Zakonu Braci Mniejszych w Krakowie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Data powołania

1639

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prowincjał

o. Krzysztof Bobak OFM

Dane statystyczne
Liczba klasztorów

20

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry znajduje się punkt z opisem „Kuria Prowincjalna w Krakowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kuria Prowincjalna w Krakowie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kuria Prowincjalna w Krakowie”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kuria Prowincjalna w Krakowie”
Ziemia50°03′54,13″N 19°56′10,04″E/50,065036 19,936122
Strona internetowa

Prowincja Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych w Krakowie − jedna z pięciu aktualnie istniejących prowincji Zakonu Braci Mniejszych − franciszkanów − w Polsce.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1621 przybył do Polski franciszkanin Aleksander z Padwy. Zakonnik ten był komisarzem apostolskim wysłanym do Krakowa przez papieża Grzegorza XV, w celu zaszczepienia ducha ściślejszej obserwancji. Podczas kapituły w klasztorze w Zakliczynie nad Dunajcem 3 czerwca 1623 zapoczątkowane zostały dwie kustodie. W 1639 papież Urban VIII podniósł je do rangi prowincji. Do prowincji małopolskiej pw. Matki Bożej Anielskiej należały pierwotnie konwenty w Gliwicach, Zakliczynie i Wieliczce[1].

Prowincja ucierpiała podczas potopu szwedzkiego w latach 1655–1660. W Krakowie został spalony klasztor na Garbarach, żołnierze Jerzego Rakoczego wymordowali reformatów w klasztorach w Przemyślu, Stopnicy i Solcu. Stopniowo przyjmowano nowe placówki, zakładano nowe fundacje: na Górze św. Anny (wówczas poza granicami Polski, rok 1655), w Lublinie, Sandomierzu, Zamościu, Pińczowie, Kętach i Jarosławiu. Na początku XVIII w. w 17 klasztorach prowincji małopolskiej mieszkało około 300 zakonników. W 1745 prowincja miała już 484 zakonników w 22 klasztorach. Nowe domy zakonne otwarto w: Rzeszowie, Rawie Ruskiej, Sądowej Wiszni, Chełmie i Pilicy. W 1746 z prowincji wydzielono kustodię ruską pw. Matki Bożej Bolesnej, którą w 1763 papież Klemens XIII podniósł do rangi samodzielnej prowincji reformackiej[1].

Prowincja, choć znacznie okrojona, przetrwała okresy rozbiorów, czasy tzw. klasztorów etatowych i kasat, szczególnie na ziemiach zaboru rosyjskiego. W 1911 do prowincji należało 120 zakonników, którzy mieszkali w 10 klasztorach (Biecz, Jarosław, Kęty, Kraków, Lwów, Przemyśl, Rawa Ruska, Sądowa Wisznia, Wieliczka i Zakliczyn). Po II wojnie światowej, w roku 1950 prowincja liczyła 23 domy zakonne[1].

Klasztory prowincji w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie prowincja Matki Bożej Anielskiej posiada na terenie Polski 20 placówek[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Grzegorz Wiśniowski OFM: Szkic historyczny Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. www.franciszkanie.org.pl, 2008-01-24. [dostęp 2011-10-05].
  2. ↑ Klasztory. www.franciszkanie.org.pl. [dostęp 2011-10-05].
  3. ↑ Jarosław. www.franciszkanie.org.pl, 2008-01-09. [dostęp 2011-10-05].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Prowincje franciszkańskie w Polsce
Bracia mniejsi
Bracia mniejsi konwentualni
Bracia mniejsi kapucyni

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Prowincja_Matki_Bożej_Anielskiej_Zakonu_Braci_Mniejszych_w_Krakowie&oldid=72180243”