Przełęcz Bardzka
Na mapach: 
50°28′26″N 16°42′10″E/50,473889 16,702778
50°28′26″N 16°42′10″E/50,473889 16,702778 Kolumna maryjna na Przełęczy Bardzkiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
442[1] m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°28′26″N 16°42′10″E/50,473889 16,702778
| |
Przełęcz Bardzka (niem. nazwa Warthapaß) – przełęcz (442 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w paśmie Gór Bardzkich.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Przełęcz położona jest pomiędzy miejscowością Bardo, a Kłodzkiem, około 3,8 km na południowy zachód od centrum Barda, 0,7 km za wsią Dębowina, 0,4 km od zabudowań Boguszyna i 6,3 km na północny wschód od centrum Kłodzka.
Przełęcz stanowi rozległe, ale płytkie siodło w bocznym ramieniu Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, między wzniesieniami Dębowa Góra (425 m n.p.m.) i Kłapacz (575 m n.p.m.)[1]. Przez Przełęcz Bardzką prowadzi droga krajowa nr 8, stanowiąca fragment trasy europejskiej E 67[1].
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Przez przełęcz od dawna prowadził stary trakt handlowy zwany Drogą Graniczną, uważany za odnogę szlaku bursztynowego[1]. Z czasem stał się jedną z ważniejszych dróg handlowych, łączących Śląsk z Czechami. W pobliżu przełęczy powstała osada kultury łużyckiej[1]. Od początku kształtowania się państwa polskiego, przez Przełęcz Bardzką przebiegała granica polsko-czeska. W 1010 r. po drugiej stronie przełomu Nysy Kłodzkiej, przy Przełęczy Bardzkiej, Czesi wznieśli gród graniczny strzegący granicy, odpowiednik, na tamte, czasy śląskiego Barda[1]. Gród ten znajdował się na terenie Łochowa i nosił nazwę Burgstadel[1].
- W ubiegłych wiekach przełęcz miała strategiczne znaczenie, prawie w każdej wojnie toczyły się o nią walki.
- Punkt graniczny starej granicy wyznacza stojąca na przełęczy przy drodze nr 8 kolumna maryjna ufundowana przez kłodzkiego rajcę Ignatza Ilgnera po opuszczeniu ziemi kłodzkiej przez wojska pruskie w 1741 roku[2]. W latach 90. XX wieku kolumnę skradziono, po odzyskaniu i renowacji wróciła na miejsce[2].
- Przez przełęcz przechodzi granica powiatów: kłodzkiego i ząbkowickiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 190, 191. ISBN 83-85773-04-5.
- ↑ a b Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 300. ISBN 978-83-89188-95-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Góry Bardzkie, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo „Plan”, Wrocław 2008, ISBN 978-83-61092-37-7.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.