Przełęcz Koniakowska
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
766[1] m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°33′10,2″N 18°58′37,7″E/49,552833 18,977139
| |
Przełęcz Koniakowska (766[1] m n.p.m.) – dość szerokie i głębokie siodło w obrębie Bramy Koniakowskiej, w głównym grzbiecie Beskidu Śląskiego – i w głównym wododziale Polski, między Koczym Zamkiem na południu a Tyniokiem na północy. Stanowi ona najniższy punkt wododziału między doliną Kameszniczanki w dorzeczu Soły (a więc Wisły) na wschodzie a doliną Olzy w dorzeczu Odry na zachodzie. Stoki poniżej przełęczy, zwłaszcza wschodnie, są strome i pocięte dość głębokimi wąwozikami drobnych cieków wodnych, dlatego nie była ona nigdy wykorzystywana do celów komunikacyjnych. Budowany z końcem XVIII w. gościniec z Żywca do Jabłonkowa (tzw. Cysorka) poprowadzono na południe od przełęczy – tuż poza szczytem Koczego Zamku.
Bezleśny rejon przełęczy pokrywają łąki i pola uprawne rozrzuconych tu przysiółków Koniakowa i Kamesznicy. Grzbietem przez przełęcz wiodą niebieskie znaki szlaku turystycznego ze Zwardonia na Baranią Górę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mapa Compass Beskid Śląski i Żywiecki, www.compass.home.pl [dostęp 2020-12-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barański Mirosław: Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1999, ISBN 83-7005-423-4