Przełęcz pod Kopą Kondracką
 Przełęcz pod Kopą Kondracką i panorama Tatr Wysokich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1863 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′03,0″N 19°56′18,9″E/49,234167 19,938583
| |
Przełęcz pod Kopą Kondracką, Przełęcz pod Kondracką Kopą (słow. Kondracké sedlo, Sedlo pod Kondratovou, Kondratovo sedlo) – znajdująca się na wysokości 1863 m przełęcz w Tatrach Zachodnich pomiędzy Kopą Kondracką (2005 m) a Suchym Wierchem Kondrackim (1890 m). Szczyty te i przełęcz między nimi znajdują się w głównym grzbiecie Tatr i biegnie przez nie granica polsko-słowacka. Po słowackiej, południowej stronie pod przełęczą znajduje się Dolina Cicha, po polskiej, północnej stronie – Dolina Kondratowa. Z szerokiego siodła przełęczy rozległe widoki na Tatry Wysokie i bliski Giewont[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Przełęcz to rozległe siodło, o zaokrąglonym grzbiecie, podobnie jak i szczyty Czerwonych Wierchów porośnięte niską murawą, w której dominuje sit skucina. Występuje w nim kilka rowów tektonicznych, dlatego też przez miejscową ludność nazywana była Kotlinkami[2]. Wzmożony ruch turystyczny spowodował, że rejon przełęczy jest rozdeptany, ponadto turyści utworzyli skróty i ścieżki na Suchy Wierch Kondracki powodując tzw. erozję turystyczną[3].
Przełęcz pod Kopą Kondracką była obok Tomanowej Przełęczy jednym z najbardziej popularnych przejść przez Tatry. W czasie II wojny światowej przechodzili nią kurierzy tatrzańscy. Leży dużo wyżej niż Tomanowa, ale rekompensuje to znacznie krótszą trasą do słowackiej Doliny Cichej – głównej trasy dalszej wędrówki. W zimie 1940, w czasie ciężkiej zawiei śnieżnej, przeprawiał się tędy na Węgry taternik Włodzimierz Gosławski wraz z towarzyszącą mu Adą Kopczyńską. Oboje zginęli z wyczerpania, schodząc do Doliny Cichej. W latach 1889–1925 istniał tutaj w zagłębieniu terenu schron Towarzystwa Tatrzańskiego dla turystów[2].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Na przełęczy krzyżówka szlaków turystycznych:
– atrakcyjny widokowo szlak czerwony z Doliny Kościeliskiej przez Czerwone Wierchy i dalej główną granią Tatr przez Kasprowy Wierch, Liliowe i Świnicką Przełęcz na szczyt Świnicy i dalej w kierunku Orlej Perci.
- Czas przejścia z Kopy Kondrackiej na Przełęcz pod Kopą Kondracką: 15 min, ↑ 20 min
- Czas przejścia z przełęczy na Kasprowy Wierch: 1:40 h, z powrotem 1:20 h
– zielony od schroniska PTTK na Hali Kondratowej na przełęcz. Czas przejścia: 1:20 h, ↓ 1 h[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit”, 2006, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część wschodnia, t. 2, Poronin: Wyd. Górskie, 1995, ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
