Przełęcz pod Tarnicą
49°04′41″N 22°43′31″E/49,078056 22,725278.jpg) Widok na Tarnicę i Przełęcz pod Tarnicą z Wołosatego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Wysokość | |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Tarnica, Tarniczka |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°04′41″N 22°43′31″E/49,078056 22,725278
| |
Przełęcz pod Tarnicą (1286 m[1], inne źródło 1276 m n.p.m.[2]) – położona w Bieszczadach Zachodnich, w masywie Tarnicy, na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Przełęcz pod Tarnicą (1286 m[3][4][1], według innych źródeł 1276 m n.p.m.[2]) oddziela szczyt Tarnicy (1346 m) na południu od Tarniczki (1315 m), najwyższej kulminacji Szerokiego Wierchu[4][5] na północy. Ma charakterystyczną, ostro wciętą w grzbiet formę i przypomina sylwetką siodło, zwłaszcza oglądana od zachodu, z Wołosatego. Nazwa „Tarnica” (po rusku „Tarnycia”) wywodzi się przypuszczalnie od rumuńskiego słowa „tarnița”, oznaczającego siodłowate miejsce w górach[6][7]. Pierwotnie nazwa „Tarnica” odnosiła się do opisywanej tu przełęczy pod Tarnicą[6] i dopiero z czasem została przeniesiona na sąsiedni szczyt.
Występuje też jako Siodło pod Tarnicą lub Przełęcz Siodło[8]. Niektóre źródła podają jej wysokość 1275 m[6][7].
Na Przełęczy znajduje się węzeł szlaków turystycznych[7].
W 1986 Stanisław Kłos, nestor polskiego krajoznawstwa, zaproponował nazwać Przełęcz pod Tarnicą Przełęczą Wołoską, a niżej położoną Przełęcz Goprowską, wtedy jeszcze bez nazwy – Przełęczą Bojkowską, utrwalając w ten sposób pamięć mieszkającej tu niegdyś ludności[7]. Obie nazwy nie przyjęły się.
-
Widok na Przełęcz i Tarniczkę -
Węzeł szlaków na Przełęczy -
Widok na Przełęcz i masyw Tarnicy
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Piesze szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Główny Szlak Beskidzki Ustrzyki Górne – Szeroki Wierch – Przełęcz pod Tarnicą – Przełęcz Goprowska – Halicz:
- z Ustrzyk Górnych 3:15 h (↓ 2:40 h), z Tarniczki 0:05 h (↓0:15 h)
- z Przełęczy Goprowskiej 0:15 h (↓ 0:10 h)
szlak niebieski Wołosate – Przełęcz pod Tarnicą – Przełęcz Goprowska – Krzemień – Bukowe Berdo:
- z Wołosatego 2:00 h (↓ 1:20 h)
- z Bukowego Berda (wierzchołek 1201 m) 1:30 h (↓ 1:55 h)[9]
Pomiędzy Przełęczą pod Tarnicą a Przełęczą Goprowską oba szlaki przebiegają razem[4].
-
Przełęcz ze szlaku na Przełęcz Goprowską -
Przełęcz ze szlaku do Wołosatego
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Trasa 1 – Tarnica z Wołosatego i Ustrzyk Górnych, [w:] Piotr Sieńko i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 55, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ a b c Trasa 1 – Tarnica z Wołosatego i Ustrzyk Górnych, [w:] Piotr Sieńko i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 67, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ Mapa topograficzna 1:10 000 [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2020-12-27].
- ↑ a b c Bieszczady. Mapa Turystyczna. skala 1:50 000, Kraków: Wydawnictwo Compass, 2020, s. 1, 2, ISBN 978-83-8184-107-8.
- ↑ Bieszczady. Mapa Turystyczna. skala 1:75 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1998, s. 1, 2.
- ↑ a b c Wojciech Krukar i inni, Bieszczady. Przewodnik, Pruszków-Olszanicam: Oficyna wydawnicza Rewasz, 1994, s. 205, ISBN 83-85557-09-1.
- ↑ a b c d Stanisław Kłos, Bieszczady. Przewodnik, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1986, s. 301–303.
- ↑ Wojciech Krukar, Bieszczady Wschodnie. Mapa Turystyczna. skala 1:100 000, Krosno: Wydawnictwo Ruthenus Rafał Barski, 2008, s. 1, ISBN 978-83-7530-043-7.
- ↑ Z Wołosatego na Tarnicę [online], twojebieszczady.net [dostęp 2020-12-27].