Przeciąganie pod kilem

Przeciąganie pod kilem lekarza floty admirała Jana van Nes, obraz Lieve Petersza Verschuiera, k. XVII w.

Przeciąganie pod kilem – jedna z najokrutniejszych kar stosowanych na dawnych żaglowcach.

Polegała na skrępowaniu kończyn skazanego, a następnie przeciągnięciu go za pomocą liny z burty na burtę pod dnem (kilem) statku. Odmianą tej kary było przeciąganie od dziobu do rufy, także pod dnem statku, zazwyczaj równoznaczne z karą śmierci^{[potrzebny przypis]}.

Ciało skazańca było pocięte od ocierania o ostre krawędzie muszli skorupiaków, pokrywających podwodną część kadłuba.

Na ogół była to kara zwyczajowa, wykonanie której zarządzał kapitan.

Kara ta była legalnie usankcjonowana w Marynarce Wojennej Holandii (pierwsza wzmianka w 1560, zabroniona w 1853). Za zgodą lekarza okrętowego przeciąganie pod kilem można było powtórzyć nawet kilkakrotnie. Marynarki Wojenne Wielkiej Brytanii i Francji stosowały tę karę odpowiednio do 1720 i 1750 roku^{[potrzebny przypis]}.