Przecinek (znak diakrytyczny)
| ||
| ◌̦ | ||
| Znaki diakrytyczne | ||
| akcent | ||
| akut( ´ ) | ||
| podwójny akut( ˝ ) | ||
| grawis( ` ) | ||
| podwójny grawis( ̏ ) | ||
| cyrkumfleks( ˆ ) | ||
| tylda( ˜ ) | ||
| haczek( ˇ ) | ||
| brewis( ˘ ) | ||
| odwrócony brewis( ̑ ) | ||
| cedylla( ¸ ) | ||
| diereza / umlaut( ¨ ) | ||
| kropka( · ) | ||
| makron( ¯ ) | ||
| ogonek( ˛ ) | ||
| kółko( ° ) | ||
| przecinek( , ) | ||
| hak( ̉ ) | ||
| róg( ̛ ) | ||
| dasja( ̔ ) | ||
| psili( ̓ ) | ||
| Ș ș |
| Ț ț |
| Ģ ģ |
| Ķ ķ |
| Ļ ļ |
| Ņ ņ |
| Ŗ ŗ |
Przecinek jako znak diakrytyczny jest używany w alfabecie rumuńskim w połączeniu z literami S i T (Ș, Ț).
W języku łotewskim litery g, k, l, n (historycznie również r) pisane są również z przecinkiem poniżej znaku. Przez standard Unikod określane są jednak jako G, K, L, N, R z cedyllą. Związane to jest z ustaleniem nazwy w 1992 roku. Z punktu widzenia typograficznego są to jednak litery z przecinkiem.
Również w języku liwskim występują litery D, L, N, R, T z przecinkiem określane jako D, L, N, R z cedyllą. Problem jest tu jednak bardziej teoretyczny, gdyż tym językiem posługuje się zaledwie kilkaset osób na Łotwie.
Podobny znak to cedylla, używany często w języku rumuńskim zamiast właściwego znaku diakrytycznego.
W wielu językach - azerskim, baskijskim, francuskim, kurdyjskim, katalońskim, luksembuskim, mołdawskim, portugalskim, tureckim, turkmeńskim) występuje Ç, ç (C z cedyllą), a w językach: azerskim, turkmeńskim, kurdyjskim, tureckim i tatarskim - Ş, ş (S z cedyllą).
Litery ą, ę, į, ų, ǫ są to natomiast a, e, i, u, o z ogonkiem.
W Unikodzie przecinek diakrytyczny występuje w wersji:
| Znak | Unikod | Kod HTML | Nazwa unikodowa | Nazwa polska |
|---|---|---|---|---|
| ̦ | U+0326 | ̦ lub ̦ |
COMBINING COMMA BELOW | przecinek dostawny dolny |
