Przedwojenny pomnik Tadeusza Kościuszki w Otwocku
 Zdjęcie z okresu 1920–1939, ze zbiorów NAC | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce |
Aleja Tadeusza Kościuszki |
| Typ obiektu | |
| Projektant |
St. Pawlak |
| Data budowy |
15 października 1915 |
| Data odsłonięcia |
28 lipca 1918 |
| Data likwidacji |
kwiecień 1941 |
Pomnik Tadeusza Kościuszki w Otwocku – nieistniejący pomnik w Otwocku stojący w dwudziestoleciu międzywojennym na środku Alei Tadeusza Kościuszki.
Odsłonięcie[edytuj | edytuj kod]
15 października 1917 roku, w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki, poświęcono kamień węgielny pod pomnik, który został odsłonięty 28 lipca 1918 roku. Popiersie wykonał St. Pawlak. Zgodę na budowę wydał generał-gubernator warszawski 28 czerwca 1918 roku[1].
Zniszczenie[edytuj | edytuj kod]
W czasie II wojny światowej dom rodziny Wajdenfeldów przy Alei (obecnie ulicy) Kościuszki 18 został zajęty przez Niemców i zamieszkał w nim postrach mieszkańców Otwocka, szef lokalnego Kripo (niemieckiej policji kryminalnej), sturmscharführer (starszy sierżant sztabowy) Walter Schlicht. Przed głównym wejściem domu Schlichta, na odgrodzonym siatką kawałku ulicy było ułożone, z drobnych kolorowych kamyków i szkiełek, niemieckie godło państwowe. Było to prawie dokładnie w miejscu, w którym przed wojną stał obelisk Józefa Piłsudskiego (i obecnie ponownie stoi)[2].
Nocą z 12 na 13 kwietnia 1941 roku 15-letni Sławek Lewiński, który mieszkał w pobliżu (przy Alei Kościuszki 20[1][3] albo 8[2]) obrzucił kamieniami i uszkodził godło. Schlicht wyznaczył karę: ludność Otwocka (polska i żydowska) musiała zapłacić 20 000 zł, aresztowano zakładników, godzinę policyjną przesunięto na dwudziestą. Dodatkowo jeszcze w kwietniu tego roku Niemcy wysadzili pomnik Kościuszki. Chłopiec i jego ojciec zginęli w obozie koncentracyjnym[1].
Uwaga[edytuj | edytuj kod]
Obecnie w Otwocku stoi inny pomnik Tadeusza Kościuszki. Jest zlokalizowany w pobliżu skrzyżowania ulic Poniatowskiego i Narutowicza. Został zaprojektowany przez Bronisława Koniuszego i odsłonięty w 1967 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Otwock Trasa 1: „Starego Otwocka”. Serwis Urzędu Miasta. [dostęp 2015-08-22].
- ↑ a b Dom doktora W. Wajdenfelda – ul. T. Kościuszki 18 – ciekawe obiekty w pobliżu trasy. www.turystycznyotwock.pl. [dostęp 2015-08-22].
- ↑ Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki: Otwock i okolice. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 74. ISBN 83-89188-49-X.
- ↑ Otwock Trasa 2: „Nowego Otwocka”. Serwis Urzędu Miasta. [dostęp 2015-08-22].