Przeginia (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeginia
wieś
Ilustracja
Fragment wsi. Widok z Rogożowej Skały
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

krakowski

Gmina

Jerzmanowice-Przeginia

Liczba ludności (2022)

2492[2]

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-049[3]

Tablice rejestracyjne

KRA

SIMC

0321247

Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia
Mapa konturowa gminy Jerzmanowice-Przeginia, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przeginia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Przeginia”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Przeginia”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Przeginia”
Ziemia50°14′08″N 19°42′02″E/50,235556 19,700556[1]
Kościół
Przeginia widok z północy

Przeginiawieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia[4][5], przy drodze krajowej 94, na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[6].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

W 1595 roku wieś położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojskiego krakowskiego Stanisława Szafrańca, którego pomocnikiem był Jakub Kowal (zastępca wojskiego krakowskiego)[7]. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Przeginia.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Przeginia[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0321253 Brzeg część wsi (zniesiona w 2023 r.[8])
0321260 Do Mostu część wsi
0321276 Masalina Góra część wsi
0321282 Na Pańskie część wsi
0321299 Na Skotnicy część wsi
0321307 Nowa Wieś część wsi
0321313 Pod Bożą Męką część wsi
0321320 Pod Działkami część wsi (zniesiona w 2023 r.)
0321336 Spławy część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś należy do najstarszych osad w okolicy. W dokumentach pojawia się jako Preghina w 1225 roku. Wzmianka o niej pojawia się w 1228 roku w dokumencie określającym, że mieszkańcy Pregyni płacą klasztorowi Norbertanek w Imbramowicach dziesięcinę. Była ona własnością szlachecka należącą do klucza pieskoskalskiego. W XV w. pojawia się Przeginya będąca wsią królewską. Od XVI w. należała ona do dóbr w Pieskowej Skale. W 1529 roku w tutejszym kościele proboszczem był Marcin Biem z Olkusza – słynny astronom i współtwórca kalendarza gregoriańskiego. Stanisław Szafraniec, wojewoda, kasztelan, był rzecznikiem tolerancji religijnej i ograniczenia uprawnień Kościoła katolickiego. Brał czynny udział w życiu małopolskiego kościoła protestanckiego. W latach 1550–1555 ufundował w swoich dobrach zbory kalwińskie, m.in. w Przegini, zamieniając kościół na zbór. Nazwa wsi pochodzi od prasłowiańskiego rzeczownika pregybni oznaczającego teren górzysty. W istocie trudno o bardziej właściwą nazwę dla miejscowości, od której rozpoczyna się Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Inne pochodzenie nazwy wsi znamy z legendy o pierścieniu. Czeski kupiec Radoslav wraz ze swoją wybranką Michaelą wędrując do Krakowa musiał przedostać się przez zaśnieżoną drogę. Wóz kupca stanął pod naporem śniegu. Czech wpadł w zaspę śnieżną i zgubił swój drogocenny pierścień, który miał darować w zaślubiny wybrance. Wtem z jego ust padły słowa: „Jak te śniegi przeginą, odnajdę to miejsce i odzyskam swoją własność”. W 1789 wieś zamieszkiwały 662 osoby, w 1827 – 761, pod koniec XIX w. ponad 1000.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 110855
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1041 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. a b GUS. Rejestr TERYT
  6. Jura Krakowsko-Częstochowska. Informator turystyczny, Ogrodzieniec, Związek Gmin Jurajskich, 2018, ISBN 978-83-947430-8-6
  7. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 108.
  8. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Osadnictwo i krajobraz, ss. 29, 30, 41, 42, 108; ZZJPK w Krakowie, Kraków 1997, ISBN 83-901471-7-3