Północna Droga Morska
 |
Ten artykuł od 2016-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Północna Droga Morska (ros. Северный морской путь, ang. Northern Sea Route) – droga morska stanowiąca fragment Przejścia Północno-Wschodniego, łączącego Europę z Pacyfikiem. Północna Droga Morska obejmuje akweny Morza Karskiego, Morza Łaptiewów, Morza Wschodniosyberyjskiego oraz Morza Czukockiego. Trasa ta jest krótszą alternatywą dla trasy przez Kanał Sueski.
Prawdopodobnie pierwszym żeglarzem, który przebył tę trasę był Siemion Dieżniow, który w 1648 roku badał północne wybrzeża Azji z rozkazu Aleksego I Romanowa. Pierwszym, który udokumentował pokonanie Północnej Drogi Morskiej, był pozostający w służbie rosyjskiej Duńczyk Vitus Bering udowadniając, że Azja i Ameryka Północna nie mają połączenia lądowego. Odkrycie to potwierdził w 1778 James Cook. Pierwszym, który pokonał trasę powrotną, był fińsko-szwedzki odkrywca Adolf Nordenskiöld, dokonał tego w latach 1878-1879 płynąc na statku „Vega”. Począwszy od 1935 roku radzieckie, a następnie rosyjskie lodołamacze utrzymują trasę żeglowną przez cały rok.
