Przejście graniczne Racibórz-Brzezie nad Odrą

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejście graniczne
Brzezie nad Odrą-Racibórz
ilustracja
W tym miejscu znajdowało się przejście graniczne pomiędzy Raciborzem, a Brzeziem (maj 2011)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Brzezie nad Odrą

Państwo

 III Rzesza

Miejscowość

Racibórz

Rodzaj przejścia

drogowe

Status

zlikwidowane

Położenie na mapie Raciborza
Mapa konturowa Raciborza, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Przejście graniczneBrzezie nad Odrą-Racibórz”
Położenie na mapie II RP
Mapa konturowa II RP, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Przejście graniczneBrzezie nad Odrą-Racibórz”
Położenie na mapie Europy
Mapa konturowa Europy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Przejście graniczneBrzezie nad Odrą-Racibórz”
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej
Mapa konturowa Rzeszy Niemieckiej, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Przejście graniczneBrzezie nad Odrą-Racibórz”
Ziemia50°05′15″N 18°15′32″E/50,087500 18,258889

Przejście graniczne Racibórz-Brzezie nad Odrą – istniejące w latach 1922–1939 polsko-niemieckie przejście graniczne pomiędzy Raciborzem (wówczas Ratibor) po stronie niemieckiej a Brzeziem (od 1927 pod nazwą Brzezie nad Odrą; dziś dzielnica Raciborza[1]) po stronie polskiej.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Przejście powstało w 1922, po ustaleniu granicy polsko-niemieckiej na Górnym Śląsku. Funkcjonowało do wybuchu II wojny światowej w 1939. Znajdowało się w pobliżu skrzyżowania dzisiejszych ulic Rybnickiej i Brzeskiej, obok przejazdu kolejowo-drogowego[2].

W pobliżu dawnego przejścia, po przeciwległych stronach ulicy, stoją dzisiaj dwie lipy większa i starsza lipa drobnolistna oraz mniejsza lipa szerokolistna. Tę drugą nazwano Lipą Piłsudskiego. Jej pień rozdwaja się na wysokości 2,5 m. Ma symetryczną, wąską koronę. Została posadzona przez dwóch polskich strażników granicznych w 1935 dla uczczenia zmarłego marszałka Józefa Piłsudskiego, który 28 sierpnia 1922 wizytował ten punkt graniczny. Do dziś zachowały się także domy celne – polski i niemiecki, nie ma natomiast śladu po budkach straży granicznej i szlabanie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 309.
  2. a b Aleksander Żukowski: Sławne drzewa województwa śląskiego. s. 174–176.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).
  • Aleksander Żukowski: Sławne drzewa województwa śląskiego. Czerwionka-Leszczyny: Agencja Reklamowo-Wydawnicza „Vectra”, 2006. ISBN 83-922220-2-4. (pol.).