Przewodów
50°28′28″N 23°55′39″E/50,474444 23,927500
| Artykuł |
50°28′28″N 23°55′39″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°32'N, 24°0'E |
| - błąd |
19664 m |
| Odległość |
530 m |
| wieś | |
 Kościół pw. Świętego Brata Alberta | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
530[1] |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-540[2] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0887026 |
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
| 50°28′28″N 23°55′39″E/50,474444 23,927500
| |
Przewodów (ukr. Переводів) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów[3][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Wieś stanowi sołectwo gminy Dołhobyczów[5]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 530 mieszkańców[1] i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Dołhobyczów.
Historia
Wieś położona jest w staropolskim powiecie bełskim. W 1403 r. wchodziła w skład łacińskiej parafii rzeplińskiej, należała podówczas do Benedykta (Radzanowskiego?) z Przewodowa i Wasylowa. W 1435 od Radzanowskich wieś kupił kasztelan bełski Jan Magier (Magiera[6]). W II połowie XV wieku przeszła do Andrzeja Magiera, zaś w 1554 dziedziczka Zofia z Magierów Secygniowska (córka Mikołaja[7]) sprzedała ją Andrzejowi Dembowskiemu, ówczesnemu staroście hrubieszowskiemu. W 1564 r. było tu 8 łanów (134, 4 ha) gruntów uprawnych[8]. W 1880 r. wieś liczyła 120 domostw i 682 mieszkańców, w tym kilkudziesięciu katolików[9]. Spis z r. 1921 (wówczas Przewodów był w powiecie sokalskim województwa lwowskiego) wykazał 140 domów oraz 737 mieszkańców, w tym 34 Żydów i 658 Ukraińców[8].
Przypisy
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1043 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Dołhobyczów. Urząd Gminy Dołhobyczów. [dostęp 2016-01-08].
- ↑ Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Red. Antoni Gąsiorowski. Kórnik : Biblioteka Kórnicka, 1992, s. 32.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 16. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1913, s. 248.
- ↑ a b Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu.
- ↑ Przewodów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 182.
Bibliografia
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin – Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
Linki zewnętrzne
- Przewodów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 182.
- Siedziba gminy: Dołhobyczów
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady wsi |
|
| Inne miejscowości |
