Przymus wzajemny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przymus wzajemny (ang. "reciprocal squeeze") – odmiana przymusu podwójnego niejednoczesnego z dwoma kartami prowadzącymi, każda z tych kart jest z kolorze zatrzymania u partnera gracza który staje w przymusie po zagraniu karty prowadzącej, dobrze ilustruje to poniższy przykład:

                       ♠ A 5
                        D 4
                        -
                       ♣ -
             ♠ K 7                ♠ D 6
              K 6                 -
              -                   K D
             ♣ -                  ♣ -
                       ♠ 4
                        A
                        A W
                       ♣ -

Rozgrywający gra asa kier (pierwsza karta prowadząca) z groźbą w dziadku i zatrzymanie w ręce W - gracz E staje w przymusie i musi wyrzucić pika. Rozgrywający gra teraz asa karo (druga karta prowadząca) i w przymusie staje gracz W.

                       ♠ A K 5
                        -
                        5 4
                       ♣ -
             ♠ D 8 2              ♠ W 6 4
              K D                 -
              -                   K D
             ♣ -                  ♣ -
                       ♠ 7
                        A W
                        A W
                       ♣ -

Rozgrywający gra asa kier (pierwsza karta prowadząca) ustawiając w przymusie gracza E który nie ma wyjścia innego niż odrzucenie pika, druga karta prowadząca (as karo) ustawia w przymusie gracz W.

                       ♠ 5
                        A K 9
                        4
                       ♣ -
             ♠ D 8                ♠ K 4
              D W 3               -
              -                   K D 6
             ♣ -                  ♣ -
                       ♠ A 7  
                        2
                        A W
                       ♣ -

As karo jako pierwsza karta prowadząca ustawia W w przymusie w kolorach starszych i musi on odrzucić pika, rozgrywający gra teraz dwa kiery, a król kier (druga karta prowadząca) stawia w przymusie gracza E.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]