Pseudomedon obsoletus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pseudomedon obsoletus
(Nordmann, 1837)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

żarlinki

Plemię

Paederini

Podplemię

Medonina

Rodzaj

Pseudomedon

Podrodzaj

Pseudomedon (Pseudomedon)

Gatunek

Pseudomedon (Pseudomedon) obsoletus

Pseudomedon obsoletusgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1837 roku przez Alexandera von Nordmanna jako Lathrobium obsoletus[1].

Chrząszcz o ciele długości od 3,3 do 3,7 mm, bardzo drobno punktowanym, jasno i jedwabiście owłosionym. Ubarwienie wierzchu ciała jest brunatnoczarne, zaś czułków, aparatu gębowego i odnóży brunatne. Głowa jest wyraźnie węższa od przedplecza, za oczami niewyraźnie rozszerzona. Przedplecze ma zaokrąglone kąty tylne i pozbawione jest linii środkowej. Odwłok samca ma szósty sternit z tylną krawędzią płytko, łukowato wyciętą[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Rumunii, Bułgarii, Albanii, Grecji, Rosji, Azorów, Madery, kontynentalnej Afryki Północnej, krainy etiopskiej, Bliskiego Wschodu, Nearktyki i krainy australijskiej[1]. Zasiedla wilgotne pobrzeża wód, łąki, torfowiska i skraje lasów. Bytuje pod gnijącymi szczątkami roślin, napływkami, wśród mchów i w ściółce[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Pseudomedon (Pseudomedon) obsoletus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].
  2. a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
  3. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.