Psychospołeczna genomika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Psychospołeczna Genomika (PG) – dziedzina badań zapoczątkowana przez Ernesta L. Rossiego w 2002 roku[1]. PG skupia się na badaniu zmian w ekspresji genów w reakcji na oddziaływania psychologiczne, społeczne i kulturowe[2][3]. Niezależne badania wskazują, że doświadczenie nowości[4], wzbogacanie środowiska[5][6] i ćwiczenia fizyczne[7][8][9] wzbudzają zależną od aktywności i doświadczenia ekspresję genów oraz plastyczność mózgu, jak również procesy zdrowienia wykorzystujące komórki macierzyste[1][10].

Ernest L. Rossi opisuje tę nową dziedzinę psychospołecznej genomiki w następujący sposób:

"Tę nową perspektywę na rolę genów jako aktywnych graczy w procesie psychologicznego doświadczenia nazywam psychospołeczną genomiką. Psychospołeczna genomika skupia się na tym, w jaki sposób wysoce osobiste i subiektywne stany ludzkiej świadomości modulują ekspresję genów w ciele i w mózgu podczas procesów zdrowienia i choroby"[11].

Takie podejście - od umysłu do ciała – modulujące rolę ekspresji genowej i plastyczności mózgu w procesach rozwoju ludzkiej świadomości nazywamy odgórnym. Może być ono postrzegane jako dopełnienie podejścia oddolnego badającego bezpośrednie reakcje sensoryczne i biologiczne, proponowanego przez konsorcjum ENCODE[10][12].

W ramach badań dotyczących psychospołecznej genomiki wykorzystuje się wiele metod i paradygmatów czerpiących z genomiki, neuronauki oraz kulturonomiki[10][13], włączając w to: Mikromacierze DNA oraz analizy komputacyjne z wykorzystaniem bazy danych GSEA..[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rossi, E. L. (2002).
  2. Garland, E., & Howard, M.O. (2009) Neuroplasticity, psychosocial genomics, and the biopsychosocial paradigm of the 21st century.
  3. Hill, R. (2014).
  4. Eriksson, P., Perfilieva, E., Björk-Ericksson, T., Alborn, A.-M., Nordborg, C., Peterson, D., & Gage, F. (1998).
  5. Clelland, C., Choi, M., Romberg, C., Clemenson, G., Fragniere, A., Tyers, P., … Bussey, F. (2009).
  6. Kempermann, G., Kuhn, G., & Gage, F. (1997).
  7. Loebrich, S., & Nedivi, E. (2009).
  8. Van Praag, H., Schinder, A., Christie, B., Toni, N., Palmer, T., & Gage, F. (2002).
  9. Van Praag, H., Kempermann, G., & Gage, F. (1999).
  10. a b c Rossi, E. L., & Rossi, K. L. (2013).
  11. Rossi, E. L. (2007).
  12. ENCODE Project Consotium. (2004) The ENCODE (ENCyclopedia Of DNA Elements) Project.
  13. Rossi, E. L., Mortimer, J., & Rossi, K. L. (2012).
  14. Atkinson, D., Iannotti, S., Cozzolino, M., Castiglione, S., Cicatelli, A., Vyas, B., Mortimer, J., Hill, R., Chovanec, E., Chiamberlando, A., Cuadros, J., Virot, C., Kerouac, M., Kallfass, T., Krippner, S., Frederick, C., Gregory, B., Shaffran, M., Bullock, M., Soleimany, E., Rossi, A. C., Rossi, K., & Rossi, E. (2010) A new bioinformatics paradigm for the theory, research, and practice of therapeutic hypnosis.