Puchar Narodów Europy 2008–2010

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchar Narodów Europy 2008–2010
European Nations Cup
2006–2008 2010–2012
Logotyp
Szczegóły
Organizator

FIRA-AER

Edycja

7 (38)/8 (39)

Liczba zespołów

35

Termin

13 września 2008 – 12 czerwca 2010

Liczba meczów

140[a]

Zwycięzca

 Gruzja

Puchar Narodów Europy – organizowane przez FIRA-AER rozgrywki o tytuł mistrza Europy w rugby union.

W siódmej edycji, rozgrywanej w latach 2008–2010 udział wzięło 36 reprezentacji narodowych, przy czym tradycyjnie najsilniejsze reprezentacje europejskie (Anglia, Francja, Irlandia, Szkocja, Walia i Włochy) uczestniczyły w odrębnych rozgrywkach o Puchar Sześciu Narodów. Drużyny podzielone były na trzy dywizje (1, 2 i 3), przy czym dywizje 1 i 2 podzielono dodatkowo na „poddywizje” (2A, 2B oraz 3A, 3B, 3C, 3D). Kryterium podziału były miejsca zajęte w poprzednich rozgrywkach. Dwuletnie rozgrywki były jednocześnie fazą eliminacji do Pucharu Świata, który w 2011 roku miał się odbyć w Nowej Zelandii. Do turnieju finałowego bezpośrednio awansowały dwa najlepsze zespoły z Dywizji 1, zaś o trzecią przepustkę rywalizowali ze sobą zwycięzcy kolejnych dywizji – triumfator Dywizji 3C grał z najlepszym z Dywizji 3B, a zwycięzca tego spotkania przechodził do dalszej rywalizacji. Ostatecznie, wyłoniona w ten sposób drużyna, grała dwumecz z trzecią drużyną Dywizji 1, którego stawką było ostatnie miejsce na Pucharze Świata.

Była to ostatnia edycja Pucharu Narodów Europy przed reorganizacją, w efekcie czego z żadnej z grup, poza Dywizją 1 nie można było spaść, a jedynie awansować na wyższy poziom.

Zwycięzcą turnieju została reprezentacja Gruzji, zaś w niższych ligach triumfowały reprezentacje Ukrainy, Holandii, Litwy, Słowenii, Izraela i Cypru.

Punktacja[edytuj | edytuj kod]

Za zwycięstwo w meczu przyznawano 3 punkty, za remis 2, zaś za porażkę 1. W razie równej liczby punktów, o miejscu w tabeli decydowały wyniki bezpośrednich pojedynków.

Dywizja 1[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcą całej edycji została reprezentacja Gruzji, która wraz z ekipą Rosji awansowała bezpośrednio na Puchar Świata w Nowej Zelandii. Udział w barażu zapewniła sobie Rumunia. Do niższej klasy (po reorganizacji była to Dywizja 1B), przegrawszy wszystkie swoje mecze i zdobywszy zaledwie 58 punktów meczowych, spadła drużyna Niemiec[1].

Zdobywca Pucharu Narodów Europy i awans na Puchar Świata
Awans na Puchar Świata
Miejsce w barażu kontynentalnym
Spadek do Dywizji 1B
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Gruzja 10 8 1 1 326:132 +194 27
2.  Rosja 10 7 1 2 291:175 +116 25
3.  Rumunia 10 6 1 3 282:136 +146 23
4.  Portugalia 10 5 0 5 255:149 +106 21
5.  Hiszpania 10 2 0 8 145:304 −159 14
6.  Niemcy 10 0 0 10 58:461 −403 10
Gruzja Hiszpania Niemcy Portugalia Rosja Rumunia
Gruzja 17:9 77:3 20:20 38:6 28:23
Hiszpania 11:55 22:11 15:33 20:38 10:19
Niemcy 5:38 17:27 0:69 0:53 0:22
Portugalia 10:16 24:19 44:6 14:18 9:20
Rosja 21:29 42:15 48:11 14:10 21:21
Rumunia 22:10 48:3[b][2] 67:5 21:22 19:28

Dywizja 2[edytuj | edytuj kod]

Dywizja 2A[edytuj | edytuj kod]

[3]

Awans do Dywizji 1A
oraz udział we wstępnym barażu kontynentalnym
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Ukraina 8 5 0 3 140:109 +31 18
2.  Belgia 8 4 1 3 108:97 +11 17
3.  Czechy 8 3 1 4 135:142 −7 15
4.  Polska 7 3 0 4 94:118 −24 13
5.  Mołdawia 7 4 0 5 133:144 −11 13
Belgia Czechy Mołdawia Polska Ukraina
Belgia 15:15 14:3 29:8 9:6
Czechy 16:19 11:9 7:13 27:16
Mołdawia 20:8 45:30 28:30 28:19
Polska 14:3 5:19 [c] 12:13
Ukraina 13:11 20:10 32:0 19:12

Dywizja 2B[edytuj | edytuj kod]

[4]

Awans do Dywizji 1B
oraz udział we wstępnym barażu kontynentalnym
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Holandia 8 7 0 1 219:90 +129 22
2.  Chorwacja 8 6 0 2 161:114 +47 20
3.  Malta 8 4 0 4 132:156 −24 16
4.  Szwecja 8 2 0 6 147:162 −15 12
5.  Łotwa 8 1 0 7 100:237 −137 10
Chorwacja Holandia Łotwa Malta Szwecja
Chorwacja 16:14 21:13 34:14 23:13
Holandia 18:12 57:3 19:0 36:24
Łotwa 9:23 10:29 19:32 31:27
Malta 16:18 9:27 27:10 25:23
Szwecja 17:14 16:19 21:5 6:9

Dywizja 3[edytuj | edytuj kod]

Dywizja 3A[edytuj | edytuj kod]

[5]

Awans do Dywizji 2A
oraz udział we wstępnym barażu kontynentalnym
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Litwa 7 7 0 0 275:55 +220 22
2.  Armenia 8 4 0 4 151:154 −3 15
3.  Serbia 8 3 0 5 97:230 −133 14
4.  Andora 8 3 0 5 122:173 −51 14
5.  Szwajcaria 7 2 0 5 79:112 −33 11
Andora Armenia Litwa Serbia Szwajcaria
Andora 36:10 10:26 21:7 10:0
Armenia 26:17 19:24 20:19 35:15
Litwa 40:12 25:0 (wo.) 50:9 33:0
Serbia 32:7 0:41 5:77 13:8
Szwajcaria 32:9 18:0 [d] 6:12

Dywizja 3B[edytuj | edytuj kod]

[6]

Awans do Dywizji 2B
oraz udział we wstępnym barażu kontynentalnym
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Słowenia 8 6 0 2 143:121 +22 20
2.  Węgry 8 5 0 3 202:146 +56 18
3.  Dania 8 4 0 4 149:148 +1 16
4.  Norwegia 8 3 0 5 111:130 −19 14
5.  Austria 8 2 0 6 87:147 −60 12
Austria Dania Norwegia Słowenia Węgry
Austria 6:27 9:12 9:18 19:17
Dania 24:13 20:18 19:25 27:18
Norwegia 11:3 15:8 13:16 15:26
Słowenia 13:15 14:12 14:10 32:26
Węgry 25:13 39:12 34:17 17:11

Dywizja 3C[edytuj | edytuj kod]

[7]

Awans do Dywizji 2C
oraz udział we wstępnym barażu kontynentalnym
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Izrael 8 8 0 0 257:59 +198 24
2.  Grecja 8 5 0 3 143:143 0 18
3.  Bułgaria 8 5 0 3 162:162 0 18
4.  Luksemburg 8 2 0 6 98:148 −50 12
5.  Finlandia 8 0 0 8 79:227 −148 8
Bułgaria Finlandia Grecja Izrael Luksemburg
Bułgaria 29:10 18:15 8:11 25:12
Finlandia 13:36 10:12 6:13 19:27
Grecja 41:18 31:10 10:25 17:9
Izrael 50:10 70:8 39:0 30:0
Luksemburg 10:18 9:3 14:17 17:19

Dywizja 3D[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 2009 roku reprezentacja Słowacji wycofała się z rozgrywek[8], w związku z czym wszystkie mecze z jej udziałem uznano za niebyłe[9].

Awans do Dywizji 2D
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów
Różnica Punkty
1.  Cypr 6 6 0 0 187:17 +170 18
2.  Bośnia i Hercegowina 6 4 0 2 115:48 +67 14
3.  Azerbejdżan 6 1 0 5 52:168 −116 8
4.  Monako 6 1 0 5 59:180 −121 7
 Słowacja
Azerbejdżan Bośnia i Hercegowina Cypr Monako Słowacja
Azerbejdżan 5:16 3:37 25:0 (wo.)[e] 6:0
Bośnia i Hercegowina 18:7 6:8 23:8
Cypr 59:0 15:0 24:3 33:7
Monako 38:12 5:52 5:44
Słowacja 32:46 11:10

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Łącznie w kalendarzu rozgrywek przewidzianych było 150 spotkań, jednak z różnych przyczyn 10 z nich nie zostało rozegranych.
  2. Mecz przewidziany był pierwotnie na 6 lutego 2010 roku, jednak z powodu zimowych warunków atmosferycznych został przełożony na dzień 27 marca 2010 roku.
  3. Mecz zaplanowany na 10 kwietnia 2010 roku nie odbył się z uwagi na katastrofę pod Smoleńskiem. Wstępnie przełożony na inny termin, nie został ostatecznie rozegrany.
  4. Mecz, jako niemający wpływu na układ tabeli, został odwołany.
  5. W związku z walkowerem, Monako nie otrzymało punktu za porażkę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]