Punkt geodezyjny
Punkt geodezyjny – punkt wchodzący w skład osnowy geodezyjnej, którego położenie na ziemi zostało określone współrzędnymi geodezyjnymi względem przyjętego układu odniesienia.
Punktami geodezyjnymi nazywa się punkty wchodzące w skład sieci poziomej i wysokościowej. Dla oznaczenia i wieloletniego zachowania miejsc położenia punktów geodezyjnych w terenie stosuje się znaki geodezyjne lub zespoły znaków wykonanych z betonu, kamienia lub innych trwałych materiałów[1]. Punkty geodezyjne stabilizuje się przez osadzanie znaków geodezyjnych. Główną częścią znaku jest centrum trwale oznaczone na powierzchni znaku, określające miejsce położenia punktu. Każdy punkt posiada numer i nazwę ustaloną od nazwy miejscowości, na której obszarze jest położony. Punkty na terenach Lasów Państwowych otrzymują nazwy rejonu leśnego względnie uroczyska, a punkty znajdujące się na górach lub wzgórzach mających nazwy własne mianują się zgodnie z tymi nazwami. Punkty geodezyjne mogą być zlokalizowane bezpośrednio na ziemi, punkty ziemne lub na starych budowlach np. kościołach, basztach itp.
W zależności od przyjętej technologii określenia współrzędnych poziomych rozróżniamy punkty geodezyjne: triangulacyjne, poligonowe, niwelacyjne (repery), grawimetryczne, satelitarne i inne.
Dla zabezpieczenia bezpośredniej widoczności między sąsiednimi punktami triangulacyjnymi, wznosiło się nad punktami budowle triangulacyjne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T. Lazzarini; Geodezja: geodezyjna osnowa szczegółowa; Wyd. P.P.W.K. im. E. Romera; Warszawa, Wrocław; 1990, ISBN 83-7000-064-9.