Przejdź do zawartości

Purchawka łatkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Purchawka łatkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

purchawkowate

Rodzaj

purchawka

Gatunek

purchawka łatkowata

Nazwa systematyczna
Lycoperdon mammiforme Pers.
Syn. meth. fung. (Göttingen) 1: 146 (1801)

Purchawka łatkowata (Lycoperdon mammiforme Pers.) – gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych (Lycoperdaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lycoperdon, Lycoperdaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Niektóre synonimy naukowe[2]:

  • Lycoperdon velatum Vittad. 1842
  • Utraria velata (Vittad.) Quél. 1873

Nazwę polską podała Wanda Rudnicka-Jezierska w 1991 r[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owocnik

Kulistawy do gruszkowatego; młody – czystobiały, o powierzchni delikatnie ziarnistej, na której znajduje się szybko odpadająca płatami zewnętrzna warstwa pokrywy zewnętrznej, później nieco ochrowy, na starość czekoladowobrązowy.

Wnętrze owocnika

Za młodu białe i miękkie jak wata, dojrzałe brązowe jak umbra, otwierające się na szczycie i rozpadające na pylistą masę zarodników{[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Opisano występowanie tego gatunku w Europie oraz Japonii[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony, który zapewne w najbliższej przyszłości przesunie się do kategorii gatunków wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Estonii, Norwegii, Szwecji, Finlandii i Niemczech[3].

Rośnie na ziemi w różnego typu lasach, rzadziej na pastwiskach i łąkach. Pojawia się w miesiącach sierpień-październik[3].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof[3]. Grzyb jadalny, który jednak z powodu swojej rzadkości i wątpliwych wartości spożywczych nie powinien być zbierany[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby : przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 204. ISBN 83-7319-976-4.
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.