Rów Wolicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rów Wolicki
Kanał Wolicki, Rów Klimczaka
Ilustracja
Widok od południa na rów przy ul. Augusta Hlonda
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Rów wodny
Długość 1,78 km
Ident. PRNG

201879

Źródło
Współrzędne

52°09′24″N 21°03′44″E/52,156667 21,062222

Ujście
Recypient Potok Służewiecki
Współrzędne

52°09′53″N 21°05′02″E/52,164722 21,083889

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Rów Wolicki[1] (inne nazwy: Kanał Wolicki[1][2][3][a], Rów Klimczaka[4]) – rów wodny w Warszawie, w dzielnicy Wilanów.

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Rów znajduje się w dzielnicy Wilanów, na terenie Miasteczka Wilanów[3], jest prawobrzeżnym dopływem Potoku Służewieckiego[2][3]. Według państwowego rejestru nazw geograficznych początek rowu położony jest w rejonie ul. Pamiętnej, a ujście do Potoku Służewieckiego niedaleko ul. Przyczółkowej[1]. Ciek biegnie wzdłuż ulicy Franciszka Klimczaka[5], po jej północnym obrzeżu[6], a także wzdłuż ulicy Prymasa Augusta Hlonda[5].

Długość rowu wynosi 1,78 km[2]. Szerokość dna to 1 m, korony 2–5 m[2]. Głębokość wynosi 1,0–2,5 m, średnio 1,5 m[2]. Zaliczany jest do urządzeń melioracji podstawowych Warszawy[2]. Zasilany jest wodami gruntowymi spod skarpy warszawskiej z terenu dawnej wsi Wolica[2], a także deszczówką z dachów pobliskich osiedli[3].

Rów został przebudowany w okresie 2004–2006 przez Prokom Investments w ramach realizacji projektu Miasteczka Wilanów. Wzdłuż kanału i ulicy Franciszka Klimczaka zaprojektowano wtedy zieleń parkową mającą nawiązywać pejzażem do mazowieckich łąk[7]. Ciek tworzy ciąg zbiorników retencyjno-przepływowych z przepustami piętrzącymi[3]. Na jego biegu znajduje się podczyszczalnia[3]. Jego rozbudowa miała na celu odciążenie Potoku Służewieckiego w zakresie odprowadzania wody deszczowej z terenu Wilanowa[3].

Część biegu rowu położona jest na terenie otuliny rezerwatu przyrody Skarpa Ursynowska[8] i Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu[9]. Nad jego brzegiem znajdują się dwie wierzby kruche chronione jako pomniki przyrody (nr INSPIRE: PL.ZIPOP.1393.PP.1465011.3097)[10].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazwa Kanał Wolicki to także nazwa alternatywna dla pobliskiego Rowu Wolica.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 201879
  2. a b c d e f g Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, Program Ochrony Środowiska dla Miasta Stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r., Warszawa, listopad 2009, s. 21, 36 [dostęp 2020-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-18].
  3. a b c d e f g Łukasz Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 46, 50 [dostęp 2020-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  4. Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała Nr LXXVII/2421/2006 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Wilanowa Zachodniego część II., Warszawa [dostęp 2020-06-27].
  5. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2020-06-27].
  6. Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 55. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2020-06-27].
  7. Agnieszka Kowalewska, Alicja Kowalkowska, Czesław Kolejko, Miasteczko Wilanów. Miasto w mieście. Plany a pierwsze efekty realizacji., „Urbanista” (I/2006), s. 23–25 [dostęp 2020-06-27].
  8. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Rezerwat przyrody Skarpa Ursynowska [online] [dostęp 2020-06-28].
  9. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Warszawski obszar chronionego krajobrazu [online] [dostęp 2020-06-28].
  10. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Pomnik przyrody [online] [dostęp 2020-06-28].