RK-55 Granat
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Nowator NPO |
| Rodzaj | |
| Wymiary | |
| Długość |
8.09 metra |
| Średnica |
0.51 metra / 0.533 metra |
| Masa |
1700 kg |
| Parmetry techniczne | |
| Napęd |
turbowentylatorowy z rakietowym silnikiem startowym na paliwo stałe |
| Prędkość |
Ma 0.7 |
| Zasięg |
2400 km |
| Naprowadzanie |
inercyjne i samonaprowadzanie radarem |
| Parametry użytkowe | |
| Celność |
CEP: 150 metrów |
| Głowica | |
S-10 Granat (3K10) – radziecki poddźwiękowy jednogłowicowy pocisk manewrujący pośredniego zasięgu, wystrzeliwany z okrętów podwodnych, uzbrojony w głowicę nuklearną (200 kT). W kodzie NATO oznaczony SS-N-21 Sampson.
Pocisk Granat został opracowany w ZSRR po ujawnieniu prac prowadzonych w USA nad pociskami UGM-109 Tomahawk SLCM, wystrzeliwanymi z wyrzutni torpedowych okrętów podwodnych i przeznaczonymi do rażenia celów lądowych[1]. W radzieckim pocisku zastosowano zmodyfikowany rakietowy stopień startowy rakietotorpedy 83R i nowy drugi cylindryczny stopień, wyposażony w rozkładane prostokątne skrzydła o rozpiętości ok. 3,3 m, krzyżowe stabilizatory i silnik turboodrzutowy TRDD-50[1]. Naprowadzanie na cel w pierwszych seriach było tylko inercyjne[1]. Część bojową stanowiła tylko głowica jądrowa[1].
Pocisk 3M10 Granat przyjęto do uzbrojenia w 1984 roku w składzie kompleksu uzbrojenia 3K10, na który składał się pocisk 3M10 Granat, system kierowania ogniem Akacja, aparatura kontrolna i zmodyfikowane wyrzutnie torpedowe, przyjęto na uzbrojenie ZSRR w 1983 roku[1].
Opracowano też wersję lądową systemu RK-55 (w kodzie NATO SSC-X-4 Slingshot), lecz nie weszła do eksploatacji przed podpisaniem rozbrojeniowego traktatu INF.