RSS Vigour
 Siostrzany RSS „Valiant” w 2018 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1 grudnia 1989 |
 Singapur
| |
| Wejście do służby |
25 maja 1990 |
| Los okrętu |
w służbie (2021) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 550 ton |
| Długość |
62,4 m |
| Szerokość |
8,5 m |
| Zanurzenie |
3,1 m |
| Napęd | |
| 4 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 11 MW (15 020 KM) 4 śruby | |
| Prędkość |
35 węzłów |
| Zasięg |
4000 Mm przy 18 w. |
| Sensory | |
| radary Sea Giraffe 150HC, Kelvin Hughes 1007 sonar Thomson Sintra TSM 2064 | |
| Uzbrojenie | |
| początkowo: 1 działo uniwersalne kal. 76 mm 4 wkm kal. 12,7 mm (4 x I) 8 pocisków rakietowych Harpoon (2 x IV) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 x 324 mm (2 x III) |
| Wyposażenie | |
| zintegrowany system walki Elbit system kierowania ogniem Elta E/M-2221(X) systemy rozpoznania elektronicznego Elisra SEWS-1101 i Rafael RAN-1010 2 wyrzutnie celów pozornych Plessey 4 wyrzutnie celów pozornych Rafael | |
| Załoga |
49 |
RSS Vigour – singapurska korweta rakietowa z końca XX wieku, jedna z sześciu zamówionych przez Singapur jednostek typu Victory. Okręt został zwodowany 1 grudnia 1989 roku w stoczni ST Engineering Marine w Singapurze, a do służby w marynarce wojennej Singapuru wszedł 25 maja 1990 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym 92 nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2021 rok).
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]
Korwety rakietowe typu Victory zostały zamówione przez Singapur w czerwcu 1986 roku w Niemczech[1][2]. Projekt okrętów bazował na zbudowanych dla flot Bahrajnu i ZEA jednostkach typu MGB 62, z innym uzbrojeniem i wyposażeniem radioelektronicznym[1][3]. Z powodu przekroczenia zakładanej masy konstrukcji projekt był uznany za nieudany[3][4].
RSS[a] „Vigour” zbudowany został w stoczni ST Engineering Marine w Singapurze[1][4]. Okręt został zwodowany 1 grudnia 1989 roku[1][4].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]Okręt jest korwetą rakietową o długości całkowitej 62,4 metra (59,9 metra między pionami, 58 metrów na wodnicy), szerokości całkowitej 8,5 metra i zanurzeniu 3,1 metra[1][4]. Wyporność standardowa wynosi 550 ton, zaś pełna 600 ton[3][4]. Okręt napędzany jest przez cztery 16-cylindrowe silniki wysokoprężne MTU 16V 538 TB93 o łącznej mocy 11 MW (15 020 KM), poruszające poprzez wały napędowe czterema śrubami[1][2][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 35 węzłów[1][3]. Zasięg wynosi 4000 Mm przy prędkości 18 węzłów[1][4].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na dziobie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara Super Rapid kalibru 76 mm L/62[1][4]. Masa pocisku wynosi 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 120 strz./min[1][2]. Broń lufową zestaw uzupełniają cztery pojedyncze wkm CIS 50 kal. 12,7 mm L/90[1][4].
Uzbrojenie rakietowe stanowią dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon RGM-84C (okręt przenosi osiem rakiet)[1][4]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, zaś maksymalny zasięg wynosi 130 km[1][2]. Okręt wyposażony jest też w dwie potrójne wyrzutnie torpedowe kal. 324 mm[1][4]. Torpedy ZOP A244S Mod 3 mają głowicę bojową o masie 34 kg i zasięg 7 000 metrów przy prędkości 33 węzłów[1][2].
Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Kelvin Hughes 1007, radar dozoru ogólnego Sea Giraffe 150HC, system kierowania ogniem Elta E/M-2221(X), sonar Thomson Sintra TSM 2064, zintegrowany system walki Elbit oraz systemy rozpoznania elektronicznego Elisra SEWS-1101 i Rafael RAN-1010[1][4]. Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Plessey i dwie podwójne wyrzutnie celów pozornych Rafael[1][2].
Załoga okrętu składa się z 8 oficerów oraz 41 podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
[edytuj | edytuj kod].jpg)
RSS „Vigour” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Singapuru 25 maja 1990 roku[1][3]. Okręt otrzymał numer taktyczny 92[1][4]. W latach 1995–1998 na okręcie zainstalowano dwie ośmioprowadnicowe wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych Barak[1][2]. Pocisk rozwija prędkość 2 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 22 kg, zaś maksymalny zasięg wynosi 10 km[1][2]. Na początku XXI wieku okręt (wraz z siostrzanymi korwetami „Victory”, „Valour”, „Vigilance”, „Valiant” i „Vengeance”) wchodził w skład 188. dywizjonu 1. Flotylli[1][2]. W 2011 roku zdemontowano wyrzutnie torped i radar Sea Giraffe 150HC, instalując w zamian radar Sea Giraffe AMB[2][4]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2021 rok)[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ RSS – Republic of Singapore Ship – Okręt Republiki Singapuru.
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że moc siłowni okrętu wynosi 18 740 KM.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Victory. www.deagel.com. [dostęp 2021-02-26]. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: VICTORY corvettes (1990-1991). Navypedia. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
